Geneesmiddelenwet MvT maart 2004 - VGT

kend. Het beginsel «geen straf zonder schuld» ligt hieraan ten grondslag.
Daarbij geldt dat schuld bij bestuursrechtelijk gesanctioneerde overtredingen
geen bestanddeel is van de delictsomschrijving. Dit betekent dat
de Minister de verwijtbaarheid niet hoeft te bewijzen, maar deze mag
veronderstellen als het daderschap vaststaat. Om aan een boete te
ontkomen moet de overtreder een beroep doen op de afwezigheid van
verwijtbaarheid en deze bewijzen.
In onderdeel e en het tweede lid is bepaald dat indien de overtreder is
overleden, de boete niet wordt opgelegd onderscheidenlijk de boete
vervalt voorzover deze nog niet is betaald. Het punitieve karakter van de
boete kan immers niet meer worden bereikt indien deze niet meer gericht
is op de overtreder.
Artikel 85
In het eerste lid is bepaald dat gedragingen die tevens strafbare feiten zijn
worden voorgelegd aan het openbaar ministerie. Voor een praktische
invulling zullen afspraken nodig zijn tussen het Staatstoezicht op de volksgezondheid
en het OM. Besluit het OM tot strafrechtelijke vervolging, dan
is de bestuursrechtelijke weg afgesloten zodra een onderzoek ter terechtzitting
is aangevangen, dan wel zodra een door het OM aangeboden
transactie door de overtreder is aanvaard.
Het OM heeft dertien weken de tijd om te beslissen of strafrechtelijke
vervolging gewenst is. Als het OM binnen dertien weken meedeelt dat de
overtreding strafrechtelijk zal worden afgedaan, kan er geen bestuurlijke
boete worden opgelegd.
Artikel 86
Evenals in het strafrecht een strafbaar feit na verloop van tijd verjaart,
wordt ook in het bestuursrecht de bevoegdheid van de overheid om overtredingen
te kunnen bestraffen begrensd in tijd. In het eerste lid wordt de
bevoegdheid voor de minister om bestuurlijke boeten op te kunnen
leggen beperkt tot een periode van vijf jaren. De term «vervalt» wordt
gebruikt in plaats van «verjaring» omdat de eerstgenoemde term aangeeft
dat de bevoegdheid om een bestuurlijke boete op te leggen van rechtswege
eindigt in plaats van de situatie waarin verjaring alleen aan de
boeteoplegging in de weg kan staan indien de overtreder zich op de verjaring
beroept.
In het tweede lid wordt een voorziening geboden in die gevallen waarin
een bezwaar of beroep wordt ingesteld tegen een opgelegde bestuurlijke
boete. Dit bezwaar of beroep kan onder omstandigheden leiden tot het
oordeel dat een lagere boete moet worden opgelegd. De minister dient
dan bij de beslissing op bezwaar een nieuwe, lagere boete op te leggen,
de rechter dient de opgelegde boete te vernietigen en kan, door zelf in de
zaak te voorzien, een lagere boete opleggen. Omdat gedurende de
periode van het bezwaar of beroep de vervaltermijn zou kunnen
verstrijken, zou er twijfel kunnen ontstaan inzake de bevoegdheid tot het
opleggen van de boete. Het tweede lid beoogt buiten twijfel te stellen dat
in die gevallen de bevoegdheid om boeten op te leggen nog bestaat door
het opschorten van de vervaltermijn tot onherroepelijk op het bezwaar of
beroep is beslist.
De vervaltermijn in dit artikel heeft alleen betrekking op het opleggen van
de boete en niet op het invordering van de boete.
Artikel 87
Dit artikel is een codificatie van het zogenaamde evenredigheidsbeginsel.
Bij de vaststelling van de hoogte van de op te leggen boete houdt de
minister rekening met de ernst en de omstandigheden alsmede met de
Tweede Kamer, vergaderjaar 2003–2004, 29 359, nr. 3 75