Vademecum van het transversaal stedenbeleid

Grondslagen voor een transversaal federaal stedenbeleid
De acties 4 en 6 werden gecoördineerd door het federaal Grootstedenbeleid.
Drie pilootprojecten inzake Paritaire Huurcommissies werden opgestart te Gent, Charleroi en Brussel. De
opdracht was enerzijds om parameters voor de bepaling van objectieve huurprijzen per wijk uit te werken en
anderzijds om experimenten op te starten voor de bemiddeling tussen eigenaars en huurders bij geschillen.
De pilootprojecten hebben voorlopig niet geleid tot een veralgemeende invoering. In de regeerverklaring
(juli 2009) van de Brusselse regering staat evenwel de uitbouw van paritaire huurcommissies vermeld, met
expliciete verwijzing naar de pilootprojecten van het federaal Grootstedenbeleid die hiervoor als basis zullen
dienen.
Voor het solidair wonen werd een studie uitgevoerd naar ‘de mogelijkheden voor de erkenning van het groepswonen
voor mensen in een kwetsbare sociale toestand’ door een consortium van Habitat et Participation,
SUM Research en de Facultés Unviversitaires Saint-Louis. De stuurgroep bestond uit vertegenwoordigers van
de federale Ministers van begroting, financiën, Binnenlandse Aangelegenheden, Sociale Zaken en Openbare
Gezondheid, Tewerkstelling, Maatschappelijke Integratie en Grootstedenbeleid en de gewest- en gemeenschapsministers
voor huisvesting en welzijn. De studie heeft nog niet geleid tot wettelijke initiatieven, maar
het blijft hiervoor een wetenschappelijk onderbouwde basis.
Wat de andere werkgroepen betreft, zijn de resultaten nogal ongelijk, maar toch met enkele concrete resultaten.
Zo werd op basis van actie 3 (de toegang tot huurwoningen verbeteren) op 25 april 2007 een nieuwe
systeem van huurwaarborg door de federale regering goedgekeurd.
Door de aanhoudende wisselingen in de samenstelling van de federale regering en de gewest- en gemeenschapsverkiezingen,
leidt deze Interministeriële Commissie de laatste twee jaar een slapend bestaan.
2.4 Stadscontracten in Vlaanderen
Een eerste gestructureerde vorm van transversaal stedenbeleid in het Vlaams gewest zijn de Stadscontracten
die eind 2007 met de dertien centrumsteden werden afgesloten. Zij lopen over een periode van zes jaar
(van 2007 tot en met 2012).
De stadscontracten kwamen er op initiatief van de steden die een meer inclusieve benadering van het stedelijk
beleid bepleitten.
Elk stadscontract bestaat uit twee delen: 1. een algemeen gedeelte dat in alle stadscontracten voorkomt en
waarvoor de steden het thema ‘wonen in de stad’ hebben gekozen; 2. één of twee stadsspecifieke projecten
die zich op de ontwikkeling en ontsluiting van nieuwe of te vernieuwen stadsdelen richten (bv. Antwerpen:
ontwikkeling Petroleum Zuid en heraanleg Scheldekaaien).
De projecten hebben vooral betrekking op de beleidsdomeinen Openbare Werken, Mobiliteit, Ruimtelijke
Ordening, Woonbeleid en Ruimtelijke Ordening. Vertegenwoordigers van de departementen en instellingen
die hierop betrekking hebben, zitten samen rond de tafel een globale visie op het project te ontwikkelen en
ieders financiële en administratieve ondersteuning te bepalen.
De Vlaamse regering ziet de stadscontracten als ‘een belangrijke prioriteit om te komen tot een vlotte interbestuurlijke
samenwerking en een meer klantgerichte dienstverlening 7 ’.
De praktijk toont evenwel aan dat deze inclusieve benadering moeilijk op gang komt. De auteurs van het rapport
‘Een sterke stad en een sterke stadsregio’ winden er geen doekjes om: ‘De stadscontracten tonen echter
aan dat Vlaanderen zelf niet mee is met de gepromote integrale en projectmatige aanpak: noch op organisatorisch,
noch op financieel vlak. De sectorale invalshoek blijft daar domineren en leid ook op financieel vlak tot
1 Folder ‘Vlaams Stedenbeleid 2009’
2 Cabus en co ‘Een sterke stad…’ p. 36
INL 12