Vademecum van het transversaal stedenbeleid

INITIATIEFNEMER
Interministeriële conferentie Volksgezondheid
MAATREGEL Protocol 3
SOORT
Kaderakkoord
01 | Omschrijving
De protocolakkoorden nr. 1, nr. 2 en nr. 3, gesloten tussen de federale overheid en de gewestelijke en gemeenschapsoverheden
betreffende het te voeren ouderenzorgbeleid, regelen een formele samenwerking tussen de
federale en gefedereerde overheden om te beantwoorden aan de vergrijzing van de bevolking en het groeiende
aantal ouderen in België. Het is niet enkel de bedoeling om voldoende middelen vrij te maken om de zorgcapaciteit
voor ouderen als gevolg van de demografische evolutie uit te breiden, maar ook om nieuwe maatregelen
te ontwikkelen om deze uitdaging te kunnen aangaan.
Het Protocolakkoord 3 werd gesloten op 13 juni 2005 en trad in voege op 1 oktober 2005. Het heeft een geldigheidsduur
van 6 jaar. Het heeft als doelstelling om te voorzien in de behoeften aan preventie, onthaal, begeleiding
en zorgverlening voor bejaarde personen die hulpverlening nodig hebben en om steun te verlenen aan de
informele zorgverstrekkers. De federale en gefedereerde overheden achtten het nodig om een maximum aan
overheidsmiddelen toe te spitsen op voorzieningen waarmee ouderen zo veel mogelijk thuis kunnen worden
verzorgd. De strategie bestaat erin om de Gewesten en Gemeenschappen te stimuleren alternatieve vormen
van onthaal en begeleiding (zowel residentiële zorgen als thuiszorg) uit te bouwen teneinde de opname in een
instelling te vermijden of uit te stellen.
Het Protocolakkoord voert een ‘actief vergrijzingsbeleid’ door het gevaar voor isolement en de afhankelijkheid
van ouderen te verminderen. Het beoogt ook een betere harmonisering van de erkenningsnormen die van toepassing
zijn, zowel op het niveau van de federale overheid als de Gewesten en Gemeenschappen.
Om deze doelstellingen te bereiken werd een budgettaire ruimte vrijgemaakt. Dit werd omgezet in een bepaald
aantal RVT-equivalenten (naargelang van de gemiddelde prijs van de RVT bedden), de opstelling van gelijkstellingsregels
en jaarlijkse reconversiesleutels voor de RVT-equivalenten om plaatsen vrij te maken ten voordele
van kort verblijf in rust- en verzorgingstehuizen, de ontwikkeling van alternatieve vormen van zorgverlening en
ondersteuning van de zorg.
Wat overheidsmiddelen betreft, wil het Protocol de financiële duurzaamheid van de maatschappelijke bescherming
vrijwaren ten aanzien van de kosten van de zorgen op lange termijn. Zowel het private als het openbare
zorgaanbod wordt aangestuurd om op basis van een nauwkeurigere raming van de zorgbehoeften de kwaliteitsvolle
dienstverlening aan iedereen te waarborgen die de basisdoelstelling vormt van het Protocol. De tekst
pleit voor een gecoördineerd beleid dat een kader uittekent voor wonen, mobiliteit, culturele participatie en
veiligheid in het verkeer. De behoeften inzake preventie, opvang, begeleiding, zorgverstrekking en ondersteuning
van ziekenzorg moeten worden ingevuld met meer en gecoördineerde middelen om een breuk tussen
zorgverstrekking en thuiswonen te vermijden. De uitbreiding van serviceflats, de ontwikkeling en evaluatie van
alternatieve zorgvormen, de ondersteuning van mantelzorgers met erkende thuiszorgdiensten, geïntegreerde
thuiszorg- en thuishulpdiensten wordt over het hele grondgebied aangemoedigd.
Met het oog op de praktische uitvoering van al deze maatregelen hanteert het Protocol een open methode voor
coördinatie tussen de betrokken partijen.
• Iedere bevoegde overheid die het Protocol ondertekent, verbindt zich tot het beheer van en de uitvoering van
een gepast actieplan in naleving van het Protocol.
• Het Protocol stelt tevens een centrale en permanente werkgroep ‘Ouderenzorgbeleid’ in. Deze werkgroep
formuleert onderzoeksvoorstellen en bundelt expertise in overleg met het middenveld.
HFDST 7 7