Vademecum van het transversaal stedenbeleid

Grondslagen voor een transversaal federaal stedenbeleid
• Het voorbereiden en uitbouwen van het interministerieel stedenbeleid;
• De ondersteuning van de Minister voor de steden m.b.t. de voogdijbevoegdheid;
• De werking van het nationaal observatorium voor de stedelijke probleemzones;
• De evaluatie van het stedenbeleid.
Het Secretariaat-Generaal roept indien nodig de directeurs van de betrokken administraties en instellingen
samen voor overleg over aspecten van het stedenbeleid.
Een 80-personen zijn er werkzaam.
Le Conseil National des Villes:
Deze raad ressorteert onder de Premier en kan op diens initiatief of van de Minister bevoegd voor het stedenbeleid
of op eigen initiatief alle mogelijke voorstellen, adviezen of aanbevelingen uitwerken inzake de
oriëntaties van het stedenbeleid.
Hij wordt ook geraadpleegd voor alle wetsvoorstellen die een rechtstreekse impact hebben op het stedenbeleid.
Hij draagt ook bij tot de bepalen van het kader en de oriëntaties van de contractuele verbintenissen tussen
de Staat en de lokale instanties.
Hij kan wetenschappelijke studies voorstellen enz.
De CNV wordt voorgezeten door de Premier. De samenstelling gebeurt op voordracht van de Minister bevoegd
voor het stedenbeleid.
Hij is samengesteld als volgt:
• 25 titularissen van nationale of lokale mandaten (volksvertegewoordigers en senatoren worden door hun
assemblees voorgesteld);
• 15 vertegenwoordigers van verenigingen en instellingen actief op het domein van het stedenbeleid;
• 15 experten.
De werking van de raad wordt geregeld door een bureau dat uit de raad wordt gekozen.
Duitsland
Het stedenbeleid behoort in de Duitse Bondsrepubliek in grote mate tot de bevoegdheid van de 16 Länder. De
Bondsrepubliek heeft vooral een belangrijke financiële inbreng op het vlak van investeringen in de bouw. Het
stedenbeleid resorteert daarom ook onder het BundesMinisterium für Verkehr, Bau und Stadsentwicklung
(BMVBS).
In 1999 startte het BMVBS een specifiek ondersteunigsprogramma voor de wijken in moeilijkheden in de
Duitse steden: het programma ‘‘Soziale Stadt’ 1 ’.
De uitgangspunten zijn gelijklopend met ons programma Grootstedenbeleid, dat in het zelfde jaar van start
ging: de polarisering tussen rijke en arme stadsdelen tegengaan en de levensomstandigheden voor de bewoners
van de probleemwijken verbeteren.
Het algemene kader voor het programma ‘Soziale Stadt’ met de objectieven wordt bepaald op het niveau
van de Bondsrepubliek. Ieder jaar sluit de Bond een overeenkomst af met ieder Land voor de financiële tussenkomsten
en de thematische oriënteringen van het programma. De Bond heeft dus geen rechtstreekse
contacten met de steden. De concrete invulling van het programma is een zaak van de Länder en de steden.
De financiële inbreng van de Bond bedraagt één derde van de middelen, de overige tweederde worden verdeeld
tussen het Land en de steden. De middelen van de Bond gaan uitsluitend naar investeringen (woningen,
openbare gebouwen, mobiliteitsinfrastructuur enz.). In 2007 waren 318 steden betrokken bij het programma
met in totaal 498 wijken. De totale financiële bijdrage van de Bond (één derde dus van het geheel)
bedroeg in 2007 110 miljoen €.
1 Statusbericht 2008 zum Programm ‘Sociale Stadt’ (Bundesminsterium für Verkehr, Bau und Stadtentwicklung) 111 p.
INL 8