Vademecum van het transversaal stedenbeleid

Grondslagen voor een transversaal federaal stedenbeleid
4.2. Tussen de verschillende beleidsniveaus
Hoewel dit rapport in hoofdzaak handelt over het transversaal stedenbeleid op het niveau van de federale
overheid, willen we ook even ingaan op de samenwerking met de andere componenten van de federale staat,
inzonderheid de gewesten en gemeenschappen. Een geïntegreerd en duurzaam beleid van stadsontwikkeling
vergt immers een mobilisatie van alle beleidsdomeinen en -niveaus, van het lokale tot het supranationale.
Het Charter van Leipzig koppelt de geïntegreerde stadsontwikkeling overigens uitdrukkelijk aan het
concept van ‘multi-levelbestuur’.
De basis voor dit multi-levelbestuur voor het stedelijk beleid binnen de Belgische federale context, moet o.i.
vastgelegd worden in een ‘Samenwerkingsakkoord voor het stedenbeleid tussen de Staat, de Gewesten en
Gemeenschappen’.
Sedert 2008 wordt het afsluiten van een dergelijk samenwerkingsakkoord in de beleidsnota’s ‘Grootstedenbeleid’
aangekondigd.
Naar het voorbeeld van andere samenwerkingsakkoorden, zal het samenwerkingsakkoord ‘stedenbeleid’ uit
twee luiken bestaan:
1. de gemeenschappelijke doelstellingen en wederzijdse engagementen (het investeren van de nodige middelen
om bij te dragen tot het realiseren van de gemeenschappelijke doelstellingen, harmonisatie van de
respectievelijke maatregelen, wederzijdse informatieverstrekking, geregelde evaluatie van de inspanningen…).
2. de oprichting van overlegorganen voor de realisatie van het samenwerkingsakkoord.
Voor het samenwerkingsakkoord stedenbeleid stellen we twee centrale overlegorganen voor:
1. Interministeriële Conferentie Stedenbeleid.
Samengesteld uit vertegenwoordigers van de Federale Staat, de Gewesten en Gemeenschappen (in concreto
de Ministers van stedenbeleid en deze met bevoegdheden die een belangrijke stedelijke impact).
Haar opdracht bestaat voornamelijk uit het maken van afspraken inzake inbreng van iedere overheid om
de in onderling overleg bepaalde doelstellingen van het stedenbeleid te bereiken; het opstellen van actieplannen
om deze doelstellingen te bereiken; het bepalen gemeenschappelijke standpunten in het kader van
Europees overleg; …
De Interministeriële Conferentie Stedenbeleid is niet nieuw (momenteel bestaat er een ICM Huisvesting en
Grote Steden - zie hfst.. 3), maar is zowel in zijn samenstelling als in zijn werking aan hernieuwing en activering
toe.
2. Hoge Raad voor het Stedenbeleid
Daar waar de Interministeriële conferentie reeds bestaat en via het samenwerkingsakkoord een nieuwe impuls
dient te krijgen, is de oprichting van een Hoge Raad voor het Stedenbeleid een nieuw voorstel. De formule
van Hoge of Federale Raden met adviserende bevoegdheid is evenwel niet nieuw binnen de federale
staat. We verwijzen hier o.m. naar de Hoge Raad voor Financiën, de Hoge Raad voor Werkgelegenheid, de
Hoge Raad voor Justitie enz. Daarnaast zijn er ook Federale Raden zoals deze voor Duurzame Ontwikkeling of
voor Wetenschapsbeleid. De keuze voor een Hoge Raad wordt ingegeven door het feit dat zij minder gebonden
zijn aan een federaal departement en zo beter het samenwerkingsakkoord kunnen belichamen.
INL 27