Staatsblad Moniteur - Procedurecivile.be

MONITEUR BELGE — 12.06.2007 — BELGISCH STAATSBLAD
31739
B.5.1. Les dettes contractées durant la période de sursis provisoire ne sont considérées comme dettes de la masse
que lorsque le débiteur est déclaré en faillite au cours de la procédure en concordat, ou, ainsi que la Cour l’a jugé dans
son arrêt n o 108/2005 du 22 juin 2005, lorsque la faillite intervient après qu’il a été mis fin à la procédure de concordat
et alors qu’il existe un lien étroit entre la déclaration de faillite et l’échec du concordat. En ne considérant pas comme
dettes de la masse les dettes contractées durant la période de sursis provisoire lorsque l’assembléegénérale de la société
vote sa dissolution, alors même qu’il existe un lien étroit entre la dissolution et l’échec du concordat, la disposition
litigieuse établit une différence de traitement qui est sans rapport avec l’objectif rappelé en B.4.2 et qui contredit
l’intention du législateur, citée en B.4.3, de faire de la dissolution provoquée par le tribunal une « alternative à la
faillite » en cas d’échec du concordat.
B.5.2. Par ailleurs, la possibilité de faire déclarer en faillite la société en liquidation en cours de procédure ou par
la suite ne constitue pas une garantie suffisante pour les créanciers qui ont contracté avec le débiteur pendant le sursis
avec l’autorisation, la collaboration ou l’assistance du commissaire. En effet, la juridiction saisie de la demande de
faillite peut considérer que le crédit de la société n’est pas ébranlé et que les conditions de la faillite ne sont par
conséquent pas réunies tant qu’une majorité suffisante des créanciers maintient sa confiance au liquidateur, même
lorsque la liquidation est déficitaire. Un créancier ayant contracté durant la procédure de concordat peut dès lors se
trouver dans l’impossibilité de provoquer la faillite du débiteur, et donc de procurer à sa créance le statut de dette de
la masse, s’il est minoritaire par rapport aux créanciers qui conservent leur confiance à la procédure de liquidation.
B.6. La question préjudicielle appelle une réponse positive.
Par ces motifs,
la Cour
dit pour droit :
L’article 44, alinéa 2, de la loi du 17 juillet 1997 relative au concordat judiciaire viole les articles 10 et 11 de la
Constitution en ce qu’il ne s’applique pas lorsque la personne morale est dissoute sur la base de l’article 45 de la
même loi.
Ainsi prononcé en langue française et en langue néerlandaise, conformément à l’article 65 de la loi spéciale
du 6 janvier 1989 sur la Cour d’arbitrage, à l’audience publique du 18 avril 2007.
Le greffier,
Le président,
P.-Y. Dutilleux.
M. Melchior.
GRONDWETTELIJK HOF
Uittreksel uit arrest nr. 61/2007 van 18 april 2007
[2007/201848]
Rolnummer 4035
In zake : de prejudiciële vraag over artikel 44, tweede lid, van de wet van 17 juli 1997 betreffende het gerechtelijk
akkoord, gesteld door de Rechtbank van koophandel te Bergen.
Het Arbitragehof,
samengesteld uit de voorzitters M. Melchior en A. Arts, en de rechters P. Martens, R. Henneuse, M. Bossuyt,
E. De Groot, L. Lavrysen, A. Alen, J.-P. Snappe, J.-P. Moerman, E. Derycke en J. Spreutels, bijgestaan door de griffier
P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter M. Melchior,
wijst na beraad het volgende arrest :
I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging
Bij vonnis van 25 juli 2006 in zake de NV « Etablissements J. Stiernon & fils » tegen de NV « Artisans Bâtisseurs »,
waarvan de expeditie ter griffie van het Arbitragehof is ingekomen op 10 augustus 2006, heeft de Rechtbank van
koophandel te Bergen de volgende prejudiciële vraag gesteld :
« Schendt artikel 44, tweede lid, van de wet van 17 juli 1997 betreffende het gerechtelijk akkoord de artikelen 10
en 11 van de Grondwet, doordat het preciseert dat, wanneer de schuldenaar failliet wordt verklaard in de loop van het
akkoord, de schuldeisers die met hem een verbintenis hebben aangegaan tijdens het akkoord met medewerking,
machtiging of bijstand van de commissaris inzake opschorting, worden beschouwd als schuldeisers van de failliete
boedel terwijl, wanneer de schuldenaar zijn ontbinding goedkeurt, met toepassing van artikel 45 van dezelfde wet,
de schuldeisers die met hem tijdens het akkoord een verbintenis hebben aangegaan onder dezelfde voorwaarden, niet
als schuldeisers van de boedel van de vereffening worden beschouwd ? ».
(...)
III. In rechte
(...)
B.1. De prejudiciële vraag heeft betrekking op artikel 44 van de wet van 17 juli 1997 betreffende het gerechtelijk
akkoord, dat bepaalt :
« Indien de schuldenaar failliet wordt verklaard in de loop van de akkoordprocedure, komen de schuldeisers die
in de opschorting betrokken zijn hierin op voor het deel dat zij nog niet ontvangen hebben, en komen, onverminderd
de rechten bedoeld in het volgende lid, in samenloop met de nieuwe schuldeisers.
Handelingen door de schuldenaar tijdens de akkoordprocedure verricht met medewerking, machtiging of bijstand
van de commissaris inzake opschorting, worden bij faillissement beschouwd als handelingen van de curator,
waarbij de schulden gedurende de akkoordprocedure aangegaan gelden als boedelschulden van het faillissement ».
B.2. De verwijzende rechter verzoekt het Hof te onderzoeken of het tweede lid van die bepaling bestaanbaar is met
de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling invoert tussen de schuldeisers die
met een schuldenaar die een gerechtelijk akkoord heeft gekregen een verbintenis hebben aangegaan met medewerking,
machtiging of bijstand van de commissaris inzake opschorting, naargelang de mislukking van het gerechtelijk akkoord
uitmondt op een faillissement of op een vereffening van de vennootschap die een gerechtelijk akkoord heeft
aangevraagd, waarbij de gedurende de periode van opschorting aangegane schulden als boedelschulden worden
beschouwd in geval van faillissement maar niet in geval van vereffening.