Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

Ödenmiş Bedeller Unutulmasın
Mehmet Akif İnan Hatıra Yarışması
döndüm. koltuğuma geçtim. Öğrencime oturmasını
işaret ettim. Daha ağzımı yeni açmış: “Kızım, dün…”
diye söze başlamıştım ki kız öğrencimin yüksek sesle
hıçkırmaya başladığına şahit oluyor ve: “Hocam, müdüre
hanım beni Bursa’ya yetiştirme yurduna gönderiyor!
Ben orda ne yaparım. Hiç olmazsa burada arada
bir annemin evine giderdim. Sizleri, beş yıllık lise arkadaşlarımı,
on yıldan beri adeta ailem gibi olan yurt
arkadaşlarımı bırakıp nasıl giderim?” sözlerini üzülerek
duyuyordum. Ben, gittikçe yükselen hıçkırıklara
adeta teslim oldum. Heykel kesilmiş sanki üzerime
dağlar yığılmış gibiydi. “Kızım lütfen ağlama! Bir dur
bakalım! Müdireyi arayacağım. Hiç olmazsa bu dönem
bitsin, seni seneye göndersinler derim!” diyebildim. Ağlamamak,
yıkılmamak için adeta mücadele ettim. Bu
hâlet-i ruhiyeyle müdire hanımı aradım. Ne yazık ki
müdüre hanımın verdiği cevap olayın vahametini ve
olacakların ciddiyetinin habercisiydi. Muhafazakâr bir
aileye mensup müdire hanım verdiği cevaplarla sanki
garnizon komutanı veya Millî Eğitim Bakanı sözcüsü
gibiydi. Söz konusu öğrenci, öğrencilere kötü örnek olduğu
için en kısa zamanda gönderilmeliymiş. Öğrenci
yurdunun bahçesinde bile başörtülü gezinen bu öğrenci
erkek müdür yardımcısının odasına bile başörtülü girdiğini,
bundan dolayı Millî Eğitim Müdürlüğünden de
gelen yazıya göre bu öğrencinin diğer öğrencelere gözdağı
kabilinde sürgüne gönderileceğini söylemesi, elimi
ayağımı bağlamıştı.
Konuşmalarımızı dikkatle dinleyen öğrenciye bir
şey demeye gerek kalmamıştı. Telefonu kapattığımda o
da adeta gözyaşlarını içine akıtmış, beni şaşırtırcasına
ayağa kalkmıştı. Kan çanağına dönmüş gözleri çakmak
çakmak olmuş, adeta erkek kesilmişti:
―Hocam, sizden Allah razı olsun! Üzerinize düşeni
yaptınız. Beni babasız, ailesiz büyüten Allah (c.c) git-
143