Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
mek istiyordu avuçlarına. Korku ve endişe içinde geçen
her saniye ömründen ömürler alıyordu. Dizlerinin bağı
çözülmüş, gözlerinin feri gitmiş, yine de sokağa açılan
umut ışığı pencereye sürünerek gidiyordu. Koskoca
şehri küçülterek gözbebeklerine sığdırarak, daracık
pencereden dünyayı yönetmek istiyordu.
Kan kokusu sinmiş, genç bedenler resmedilmiş,
gazete sayfalarına. Zamandan kendinden kaçarak geçiriyordu
ömrünün en güzel yıllarını. Yaşayamamıştı
zaten çocukluğunu. Ne hazindir ki; kuru ekmeği paylaştığı,
el ele, gönül gönüle vererek aynı ritimle nefes
aldığı, arkadaşlardı birbirlerine namluyu doğrultan.
Kardeşlik, dostluk, arkadaşlıktan öte ne olabilirdi ki
bu insanların paylaştığı. Paylaşamadığı ne vardı? Peki
neden? Kim için? Hangi sebeple bu kin ve nefret. Düne
kadar dost olan bu insanları bugün birbirine düşürüp,
düşman eden kim? Memleketin dört bir yanında kavgalar
vardı. Tutuşan yüreklerdi. İnleyen, ağlayan, feryat
eden annelerdi. Dul kalan gelinler, öksüz, yetim, evsiz
kalan çocuklardı.
Okul sıralarında bıraktığım mecalsiz bedenim dolaşıyordu
sokaklarda. Yoğunlaşan duygularımın arasına
dalarken; bir kurşun sesiyle irkiliyordum. Belli ki
kastedilmişti bir başka fidana, alınmıştı bir başka can.
Ölü bir beden taşıyordum omuzlarımda. Paramparça
hayallerimi peşimden sürükleyerek, ömrümün ilk ve
son adımları arasında bir sır gibi saklı, kısa bir zaman
diliminden ibaret saniyeleri biriktiriyordum. Belki de
bir sonraki adımı atmak üzere iken kaldırıma düşmeden
ayakları, ansızın bir kör kurşuna kurban gidebilirdi.
Bütün evrene salmak istedim içime sığmayan engin
umutlarımı. Hapsettim bütün korkularımı. Haylazlaşan
kalbim fırlayacak gibiydi göğüs kafesimden. Her
yaşanan vahşetin ve hüznün ilkiydim sanki. Sığınacak
sıcak bir yürek, mutlu, korkusuz yarınlar olacak mıydı?
360