Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

Ödenmiş Bedeller Unutulmasın
Mehmet Akif İnan Hatıra Yarışması
çevrelenmiş, etrafında çevik kuvvet ekiplerinin duvarlar
ördüğü, havaya kalkmış copların ve sıkılmaya hazır
biber gazlarının alesta beklediği bu kapıdan içeri
girmeli ve okulunu bitirmeliydi. Ağlıyordu, almıyorlar
diyordu, içeri almıyorlar. Onun gözyaşları benim içime
dökülüyordu ama hiçbir şey yapamıyordum, yapmıyordum.
Ben devlet memuruydum, bu devletin bir memuruydum
ne yapabilirdim ki?
İlkokul üçüncü sınıftan beri annesine özenerek örttüğü
örtüsünü hiç çıkarmamıştı. Bugüne kadar kimse
ona başını örtmesini söylememişti ki şimdi kim hangi
hakla bu örtüyü çıkarmasını istiyordu? Ne uğruna?
Okulu bitirmesi, bir meslek sahibi olması isteniyordu
ve bekleniyordu kendisinden. “Vatanına ve milletine
faydalı yurttaşlar” sırasına girmeliydi. Örtüsü mü?
Efendim zaten bu örtü, itikadı falan belirleyen bir şey
de değildi. Bu olayı bu kadar abartmanın, ajite etmenin
de bir anlamı yoktu. Her yerin kuralları vardı ve bu
kurallara uymak gerekirdi.
Telefonu kapatmamla yaşadığım çelişki daha da şiddetlenmişti.
İçim içimi yiyordu. Memur olmakla bedel
ödemek arasında yaşadığım med- cezir, içimle dışım
arasındaki mesafeyi kutuplar kadar birbirinden uzaklaştırıyordu.
Onun bedel ödemeye hazır olduğunu biliyordum.
Ne yapayım demişti en son, sence ne yapayım?
Bu sorunun kendi sınavının değil de benim sınavımın
en zor sorularından biri olduğunun farkındaydım. Ne
yapması gerektiğini bana sormasına gerek bırakmayacak
kadar farkında olduğunu da biliyordum. Niye bana
soruyordu? “Ne yapayım?”
Allah’ım bu ne kadar zor bir soruydu. Sen bilirsin diyebildim.
Yine kısık ve güçsüz bir sesle. Sen bilirsin…
Bu kadar basit yani: Sen bilirsin. Bu “sen bilirsin” in
onda oluşturacağı yıkımı hesaplamadan söylenivermiş
bir çift söz. Memur sözü, devletin patronajlığında söy-
431