Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
rektörlerin uygulamalarına tanık olunuyordu, sesini
de yükseltmiyor değildi hani bu duruma, meydanlara
çıkıp kızgınlığını gösteriyor, “sustukça sıranın kendilerine
geleceğini” haykırıyordu. Lakin o, sıranın kendilerine
geleceğini hiç düşünmemişti. Sıra kendilerine mi
gelmişti gerçekten. Şimdi dört yıl boyunca kapısından
rahatça girebildiği kimsenin kendisine görünüşü yüzünden
değnek göstermediği bu kapıdan içeri girmesine
izin verilmiyordu. Kapıdan geçebilmelerinin yolu bu
kuralı koyanlara göre oldukça basitti aslında. Başındaki
bez parçasını çıkarmalıydı. Ne vardı canım yani
o örtüyü çıkarıverseydi sanki. Hem dört sene okumuştu,
bunca emeği boşa mı gitsindi? Başka âkil insanlar
da kendisini rahatlatacak başka akıllar veriyorlardı. O
okumasa onun yerini başkaları dolduracaktı. Onlar da
kendisi gibi “vatana millete faydalı, imanlı insanlar” olmayacaktı.
Sonra milletimizin hali nice olurdu? İşte bu
ve buna benzer yüce nedenlerden ötürü bu sıralarda o
olmalıydı başkası değil…
Ben memur olmuştum, devlet memuru… “Kendimi
kurtarmıştım.” yani. “Kendini kurtarmak…” Çok komik
değil mi? İnsan hangi şartlarda kendini kurtarmış
olur? Benim ödemem gereken bir bedel olsaydı, kendimi
kurtaramamış mı olacaktım. Memur olmak, hayat
standartlarının yüksek olduğu bir ülkeye kapağı atmak,
piyangoda, sayısalda büyük ikramiyeyi tutturmak…
Burada, “Bu Ülke” de “kendini kurtarmış” olmaktı. Telefondaki
sesle aramdaki mesafe fizikî olarak yaklaşık
1300 kilometreydi. Fakat hakikatte öylesine müthiş bir
uzaklık söz konusuydu ki asırlar boyunca yol alsam o
sese ulaşamayacakmışım gibi hissediyordum. Öyle ya
ben kendimi kurtarmıştım. O ise daha okulunu bile
bitirememişti. “Mesleğini eline alamamıştı.” Yırtamamıştı,
kendini kurtaramamıştı. “Kendini kurtarmak”
gibi yüksek bir mevkie yükselebilmesi için barikatlarla
430