Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

Ödenmiş Bedeller Unutulmasın
Mehmet Akif İnan Hatıra Yarışması
Kıyamet gününden sonra Hatice durmamıştı artık
köyde. Kocasından kalan üç beş bileziği bozdurup
şehre taşınmıştı. Küçük bir ev bulmuş Mustafa’yla
oraya yerleşmişlerdi. Nasıl bırakırdı Mustafa’yı yaban
ellere, Ayşe’sinin emanetiydi o. Kimsesi de yoktu zaten
Hatice’nin, kocası erken yaşta ölmüş, çocukları da
olmamıştı. Mustafa onun için bir nimetti hem yılların
verdiği bir hasret hem de bir emanetti. Dikiş nakış işinden
kazandığı parayla çıkarıyordu evin rızkını. Canla
başla çalışıyordu Mustafa’sı için. Onu çok seviyordu her
gün al yanaklarından öpüp teninde ki gül kokusunu
içine çekiyordu. Mustafa’nın teni gül kokardı. Hatice
her gün Mustafa’nın elini ve yüzünü gül suyuyla yıkardı
güzel koksun diye. Peygamberimizin çiçeğiydi gül.
Onun terinden olduğu söylenir. Mübarek terinin çorak
toprağa düşmesinden meydana geldiğine inanılır dikenler
arasındaki bu güzelliğin. Hatice gül Mustafa’m
derdi hep. Mustafa evin içinde bir oyana bir buyana
koşuştururken o küf kokulu ev bir gül bahçesi oluverirdi.
Gül Mustafa büyümesine rağmen vazgeçmedi gül
kokusundan. Her sabah eline yüzüne sürerdi gül suyunu.
Gül kokusu Mustafa için ana kokusuydu. Anasının
gerçek kokusunu daha beşikteyken unutmuştu. Belki
de bunda bağlanmıştı bu kokuya bu kadar.
Hatice onu gerçek bir ana sevgisiyle büyütmüştü.
Ayşe’nin yokluğunu unutturmak istemişti bir nebze bile
olsa. Gül Mustafa tüm bu fedakârlıkların farkındaydı.
Gül Mustafa tüm zorluklara rağmen okumuştu. Hatice
de hep okumasını istemişti zaten. Hatice biliyordu
cehaletin ne kadar kötü olduğunu. Ahmet Çavuş’u da
Ayşe’yi de öldüren bu cehalet değil miydi? Kundakta ki
bebeleri anasız, babasız bırakan da aynı cehalet değil
miydi? Gül Mustafa idealist bir gençti. Yaşadığı sıkıntıları
başka çocuklar yaşamasın isterdi. Zordu anasız,
babasız büyümek, sefalet içinde yaşam sürdürmek. Bü-
387