Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
Mahkeme on bir ay sonra bitti. Göreve iade edildim.
Marketimizi devrettik. Kızımız Mehlika bir yaşında,
Oğlum Salih üç yaşında. Her şey bir anı olarak kalır
inşallah demeye fırsat vermediler. Anadolu Lisesi öğretmenliğinden
Sinop’ta rakımın 1650 metre olduğu
dağ başındaki bir köy okuluna sürgün ettiler beni. Dua
mı etsem ağlasam mı bilemiyordum. En azından çok
sevdiğim mesleğimden koparamamışlardı beni.
Arabanın hareket etmesiyle birlikte gözümden düşen
iki damla yaşla beraber başlayan yağmur beni yuvamdan,
eşimden, çocuklarımdan, hayallerimden koparıyordu.
Arabamız Samsun’un Havza ilçesine gece
03.00’te indi. Dondurucu bir soğuğu var Havza’nın.
Sabahçı kahvelerinde, sabah 07.00’de hareket edecek
gazete arabasını bekliyorum. Havza-Boyabat arasındaki
kıvrılan yollardan geçerek ilçe merkezine ulaştım.
Okulumun nerede olduğunu sorduğum bir vatandaş
“Hoca burası merkez. Senin okulun şu dağın tepesindeki
yatılı okul olacak.” dedi. Araba tutarak ulaştım
okuluma. İlçeye 28 km. uzaklıkta. Yatılı okul anılarım
geldi birden aklıma. Evden ayrılış, kaçış. Yenmeyen
yemekler ve geceleri küçük kardeşlerimin “Anne…
Anne!” diye ağlamaları. Dayanamadım. Yapamayacağım,
dedim. Küçük bir çocuk yaklaştı, yanıma. “Bana
beş lira verir misin?” dedi. Çıkardım, bütün bozuk paralarımı
verdim.
Bir buçuk yıl bu yanlış tayin işinin düzeltilmesi
umuduyla eşim ve çocuklarımı götürmedim Sinop’a.
Bir gün yine Ankara’ya tayin işimin düzeltilmesi umuduyla
gittiğimde tanımadığım bir görevli “Hoca sen 28
Şubat mağdurusun. Senin işin olmaz. Boşuna uğraşma.”
dedi. Doğru söylüyordu. Sinop’a geri geldim. Her
telefonda çocukların “Baba!” diye ağlamalarına dayanamıyordum
artık. Hoca’mı yine aradım. “Hocam, ben
istifa ediyorum.” dedim ama tasvip etmedi. Annemin
356