Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
evin duvarında, başköşede ona ait özel bir yer vardı.
Burada insanlar yalnızdı. Hele kar yağdığı zaman daha
da yalnız kalırlardı. Kapanan yollar ancak ilkbaharın
gelmesiyle açılırdı, bu yüzdendi belki de bu katil makineye
olan saygı. Onu başköşeye koymak, duvara asmak
ve arada sırada temizleyip bakımını yapmak. Mavzerin
olduğu duvarın tam karşısında keçe kılıfın içinde bir
kuran duruyordu. İnanan her insanın başvurduğu tek
kaynak olan o yüce kitap... Yerde eski bir kilim, o kadar
esi ki üzerinde ki motiflerin rengi birbirine karışmış,
çoğu yerini de fareler kemirmişti. Yer yatağı, tabaklık
bir de bebeğin beşiği hepsi bu kadar. Tek gözlü bir
köy eviydi burası. Ahmet Çavuş’un evi dedin mi herkes
bilirdi o köyde. Ahmet Çavuş öksüz büyümüş, yokluk
görmüş bir Anadolu insanıydı. İki koyunu birde eşeği
vardı. Çok geç evlenmişti Ahmet Çavuş, daha ilk bebesini
kucağına alalı on ay olmuştu. Severek evlenmiştiler
Ayşe’yle. Ayşe de çok genç sayılmazdı ama çocuk
gibi mutluydu ikisi de. Nasıl mutlu olmasınlar birisi
ana diğeri de baba olmuştu, yaşlılığın ne önemi vardı.
Gecenin sessizliğini bir anda silah sesleri ve feryatlar
bozdu. Ahmet Çavuş oturduğu sedirden fırladı ve
duvarda ki yadigar mavzeri aldı. O anda kapıları tekmelendi
ve çürük kapı kırıldı. Yüzü poşulu, elleri kalaşnikoflu
bir adam göründü. Yıllardan beri gelmezlerdi
bu köye. İnsanlar tam rahata kavuşmuşken neyin
nesiydi bu? Nerden çıkmıştı bu eli kanlı kişiliksizler?
Ahmet Çavuş tereddüt etmeden asıldı mavzerin tetiğine
yere serdi adamı. Silah sesleri hâlâ devam ediyordu.
Ahmet Çavuş bir anda dışarı çıkıp diğer teröristleri de
vurmak istedi ama ağlayan bebesi engel oldu. Onlarla
kalmalıydı, korumalıydı onları. Karısına haykırdı bebesini
-biricik Mustafa’sını- saklaması için. Mustafa
her şeyden habersiz uyuyordu kundağında. Ahmet Çavuş
eve geç kalınca o kadar huysuzluk yapmış, çok ağ-
384