Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

Ödenmiş Bedeller Unutulmasın
Mehmet Akif İnan Hatıra Yarışması
karakoluna telefon açtım. Gelen askerleri kendilerinin
gönderdiğini söylediler. Biraz rahatlamıştım, çünkü
karakol komutanını tanıyordum ve iyi bir insandı. Fazla
uzun sürmez, ifademi alıp gönderirler diye düşünüyordum.
Eşofmanımın üzerine kabanımı alıp çıktım.
Askerlerle birlikte köy karakoluna gidip ifade verdim.
Tam da eve dönmeyi beklerken, Bitlis’teki komutan
“merkeze getirin” diye emir vermiş. İki asker beni alıp
merkeze götürdü. Biri sivil ve alkollü, diğeri nöbetçi
astsubay olmak üzere iki başçavuş vardı. Tek tek parmak
izim alındı. Eşyalarım tutanakla poşete bırakıldı.
Müdafi istiyor musun diye sordular, hayır dedim. Birine
haber verilmesini istiyor musun dediler, yine hayır
dedim. Ardından başçavuşun gür sesi: Hoca, farkında
değilsin ama fişleneceksin! Olabilir dedim sakince, sabah
olsun Allah kerim…
Nezarete konmadan önce sağlık raporu alınması
gerekiyormuş. Ellerimi zincirle bağlayıp üstüne kilidi
vurdular. Hani normal kelepçe olsa neyse… Merkezin
önünde aracın gelmesini bekliyoruz. Kar yağmaya başlamış
ve soğuk biraz kırılmıştı. Ellerimde zincir, sanki
İzmir Kordon’da gezer gibi etrafımda ufak turlar atıyorum.
Bu arada son derece umursamaz bir şekilde türkü
mırıldanmayı da ihmal etmiyorum. Onlara “zafer
kazanmış komutan” zevkini tattırmayacağım, derdim
o. Başçavuş bu rahat halimi görünce sinirden morardı
sanki: Kolundan tutun!, yanından ayrılmayın! diye bağırıp
duruyor garibim askerlere.
İşlemler tamamlanmış ve nezarethaneye konmuştum.
Daha on dakika geçmeden bizimkinin akrabası
olan başçavuş tekrar yanıma geldi. Bir isteğim olup olmadığını
sordu. Hayret, kalbi taştan değilmiş diye geçirdim
içimden. Üç tane battaniye olsa iyi olur dedim.
Biri altıma sermek, ikisi de üstümü örtmek için. İçerisi
buz gibi, dışarıda kar yağıyor ve içerde soba falan yok.
25