Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
Benden iki yaş küçük olan kardeşim İbo’yla sanki
mesaimiz başlamışçasına oyuncaklarımızı tenekenin
içinden döker oyuncaklarla oynamaya başlarız evin
avlusunda. O zaman şimdiki gibi sepetlere oyuncaklarımızı
doldurma imkânımız yoktu. Babam traktörün
yağını tedarik ettikten sonra boşalan motor yağının
tenekelerini temizler kuruturduk. Tenekeleri çok farklı
amaçlarda kullanıyorduk. Hatta kuyudan içme suyumuzu
tenekenin ucuna bağladığımız iple çekerdik.
Oyuncaklarımız ya tahtadandı ya da bizim kendi becerimizle
çamurdan yaptığımız oyuncaklardı. Babam hiç
şehirden veya oyuncakçıdan oyuncak almamıştı bize.
Bilemiyorum nedendir ama sanki yoksulluğun oyuncak
almasına müsaade etmediğini diye tahmin ediyorum.
Gerçi bize belli etmezdi lakin anlıyorduk yüz ifadesinden
ne manalar taşıdığını. Ayakkabımız eskidiğinde
uyarı mahiyetindeki “ne çabuk eskittiniz?” sözünü
söylerken bile bizi incitmemeye çalışırdı. Giydiğimiz
şalvarların mutlaka bir iki yerinde yama olurdu. Biraz
da tasarruf edelim, derdi. Nerden bilirdim ki yokluğun
bu kadar acımasız olduğunu o yaşta. Bir defasında, babamı
kendi tarlalarında çalıştıran köyün zengini olan
Yahya Ağa bize küçük bir oyuncak tank getirmişti. Pille
çalışıyordu. O zamanki şartlara göre çok pahalıydı.
Babamı çok sevdiğinden hediye olarak getirmiş bize.
Ertesi gün annem de bozulmasın diye hemen kendi çeyiz
sandığının en alt kısmına koymuş, orda saklamıştı
onu, gözü gibi bakıyordu ona. Oynamak istediğimizde
tankı vermezdi bize. Bazen dakikalarca ağlardık bunun
için. Sonra acırdı bize, öyle çıkarırdı oyuncağı. Bazen de
birkaç dakikalığına çıkarıp kendi gözetiminde oynamamızı
isterdi. Oyun bittikten sonra oyuncağı siler tekrar
çeyiz sandığına koyardı.
Yine bir akşam vakti… Günün sonunda ailenin tüm
fertleri eve toplandı. Koyunları ahıra aldıktan sonra
198