Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
lerden de halk destek için gelmişti askere. Onlarında
elinde bir şey gelmiyordu dua etmekten başka. Hatice
nine Ayşe’nin evine girdi bir umutla ama ikisinin de
cansız bedenini görünce olduğu yere yıkıldı. Hatice orta
yaşlı, kısa boylu ve güleç yüzlü bir Anadolu kadınıydı.
Ayşe’nin de arkadaşaydı. Haftanın bazı günleri beraber
derede çamaşır yıkarlar bazen de bahçede birbirlerine
yardım ederlerdi. Hatice biranda doğruldu, yüzü buz
kesmişti sanki beti benzi attı “Mustafa” diye haykırdı.
Mustafa yoktu ortalıklarda. Sağa baktı, sola baktı bulamadı
Mustafa’yı. Avludan ağlama sesi işitmeye başladı
bir anda. “Mustafa” diye haykırdı ve avluya doğru koştu.
Mustafa sanki bir şeylerden haberdar gibi ağlıyordu
çalıların arasında. Yüzü gözü çizik içindeydi, kim bilir
gece kaç kere uyanmıştı da çıkmak için çabalayıp geri
yatmıştı. Hatice kucağına aldı Mustafa’yı. Bağrına bastı
sussun diye. Mustafa daha da çok bağırmaya başladı,
acaba aç mıydı yoksa susuz muydu hiçbiri anasızdı,
babasızdı.
Hatice kundağıyla Mustafa’nın yüzünü örttü. Anasını,
babasını o halde görmesini istemiyordu. Dışarı çıkardı
ve haykırdı:
386
-Sağ kalan biri var!
Herkes Hatice’den tarafa koştu, yüzlerinde acı bir
tebessümle. Birisi yaşıyordu, hem de bir bebek ne kadar
savunmasız görünse bile yüce yaratan korumuştu
onu, O en büyük koruyucuydu. Yaşayacak günleri, şükredecek
zamanı vardı Mustafa’nın.
Mustafa ilk günün verdiği heyecanla seri adımlarla
yolda ilerliyordu. Ayakları durdu bir anda, sanki o
ayaklar Mustafa’nın değil de bir başkasınındı. Bir adım
bile atmıyorlardı. İçine bir sıkıntı düştü, bir şeyleri
unutmuştu sanki. Hatice’yi hatırladı bir anda. Dudakları
kıpırdadı “Hatice ana” dedi belli belirsiz.