Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

Ödenmiş Bedeller Unutulmasın
Mehmet Akif İnan Hatıra Yarışması
şımız annemize... Evin altının üstüne getirilişi. Annemin:
“Oğlum, ne arıyorsanız ben size yardımcı olayım,
dağıtmayın evimi.” sözlerinin karşılıksız kalması. Ambarından
ahırına kadar tüm mekânların darmaduman
edilmesi, tekmelenmesi, ambar kapısının kırılması…
Belli ki güdümlü gelinmişti, belli ki bunlar falancı denmişti.
Tabanca, tüfek, yasak yayınlar aradı askerler;
ama bulamadılar. Babamın kazmasından başka silahı,
çapasından başka ideolojisi, fidanlarından başka kitabı
yoktu çünkü. Topraktan, bağ bahçe işinden başka bir iş
bilmezdi. Babam, toprağın en has oğluydu. Dürüsttü,
doğruydu.
Babamın, Aziz amcamın, İhsan amcamın ve öldürülen
amcamın çocuklarının götürülüşü bilinmeyen
bir yerlere... 12 Eylül 1980 tarihinde, askerlerin nefret
dolu bakışları, asık suratları arasında tekme tokat
sürüklenerek götürülüşü… Feryadı figanlarımız, annemin
büyük metaneti, Maviş yengenin çığlıkları, kocasına
ve evlatlarına dair ağıtları… Bir yorganın altına
sinmiş duran kardeşlerimle birlikte tir tir titreyişimiz.
Korku, endişe, çaresizlik, hüzün, gözyaşı… Ruhumuzu
karartan ne kadar duygu varsa aynı anda boşanması
gözlerimizden.
Uzun bekleyişler, oyunun oyuncakların unutuluşu,
geceye damgasını vuran oyunlarımızın kabuğuna çekilişi,
ay ışığının çıkmayışı uzun bir süre. Aile efradının
annemin etrafında buluşması, onun güven veren merkezine
sığınışımız ve sarılışımız ona.
Babamın, bildiği doğrudan hiç şaşmamasına, eşkıyalığın
her türlüsünü elinin tersiyle itmesine rağmen,
potansiyel bir suçlu gibi götürülüşü çok ama çok zorumuza
gitmişti. Babam, merhametli bakışlarıyla, dirayetli
duruşuyla bir dağ gibiydi dünyamızda. Götürülüşü
içimizin çöküşüydü aynı zamanda.
379