Ödenmiş Bedeller Unutulmasın Mehmet Akif İnan ... - Eğitim Bir Sen

EĞİTİM-BİR-SEN
Karanlık Dönemler ve Ödenmiş Bedeller
ya çalışıyordu. Birkaç tanesi de başını açamayıp “Ben
evime dönüyorum. Yarın geleceğim. Belki yarın izin verirler.”
Diyerek geri dönüyordu. Bu arada pencereden
içeriye iki kişi atlayarak girdi.
Tüm bu gördüklerimden sonra ben de ne yapacağıma
karar vermeliydim. Başımı açmadan gerisin geriye
dönebilir ve okulu bırakabildim. Bu acıyı hiç yaşamadan
kurtulabilirdim. Sonra annem ve babam geldi gözümün
önüne. Ah… Anam ve babam hayatlarını bizim
için vakfetmiş, yememiş yedirmiş, giymemiş giydirmişti.
Dört çocuktan ikincisiydim. Allah anneciğime ve babacığıma
üç oğul bir tanecik de beni bağışlamıştı. Annem
ve babam iki fakir ailenin fakir çocukları olarak
evlenmişlerdi. Dört çocuk iki de babaannem ve dedem.
Kendileriyle birlikte sekiz nüfusa bakıyordu babam.
Hayatları çalışmakla geçti. Anneciğimin elleri çamaşır
yıkamaktan bulaşık yıkamaktan yara bere içinde kalır,
sürekli kolları ve bacakları sızlardı. Dışarıda da temizliğe
çamaşıra giderdi. Babam ise küçük bir büfe işletirdi.
Ama yapmadığı iş kalmadı şu hayatta: Bulaşıkçılık,
garsonluk, hamallık, dönercilik ve her türlü getir götür
işi. Fazla ayakta kalmaktan bacakları varis olmuş, ağır
kaldırmaktan da bel fıtığı olmuştu. Sürekli ağrı kesiciler
kullanırdı. Ancak bilirim ki tek dertleri kursağımızdan
helal lokma geçirmek ve bizleri okutmaktı.
Ailede üniversiteyi ilk kazanan bendim. Sınavı kazandığımda
çok sevinmiştik ama artık büyük sorumluluklarım
vardı. Ailem büyük umutlar bağlamıştı bana.
Annem “Okuyup kendini kurtar kızım” diyordu bana.
Babam hep bizleri güzel yerlerde görmek istiyordu. Vatana,
millete, ailemize hayırlı insanlar olmamızı istiyorlardı.
İlk maaşımla babama güzel bir takım elbise
alacaktım. Anneciğime de güzel elbiseler alacaktım. İşten
çatlamış, yıpranmış parmaklarına altın bir yüzük
412