gavurelo

Gâvur Êlo
rüya arası yemyeşil geniş bir ovada çocukların gök kuşağına
doğru koşarlarken bir yandan „ben de altından geçeceğim“
diye bağrıştıklarını duyuyordu. Gökkuşağının altından
geçen kız çocuğunun erkek, erkek çocuğun ise kız olabileceğine
inanılırdı. Êlo otlattığı koyunların hepsinin yanında
birer kuzu olduğunu gördü. Kuzulardan bazıları zorla ayaklarının
üzerinde durmaya, kimisi de ön ayakları üzerine
acemi ve titrek çökmüş burunlarıyla annelerinin memelerini
döğüp süt emmeye çalışıyorlardı. Bütün köylü rengârenk
giyinmiş biraz ötede ona şefkatle bakıyorlardı. Bir
yandan da baştan ikiye bölünerek durmadan aralanıyorlardı.
Bu bitmeyen bir aralanmaydı sanki. Êlo’ya, „bak
kim geliyor!“ diyorlardı. Êlo soluksuz açılan kalabalığın
arasına bakıyor, sanki sonsuzluğa uzanıyormuş gibi görünen
yolda kimseyi göremiyordu. Derken, köyün çobanı
yaşlı Mıhê’nın saçları gibi ak bulutlar yeryüzüne inmişlerdi.
Şimdi kalabalık daha da silikleşmiş, Êlo biraz önce gördüğü
gökkuşağının üzerinden aşağıya doğru kayıyordu. Aşağıda
ufacık görünen çocuklar bağrışmayı bırakmış, hayranlıkla
kendisine bakıyorlardı. Arkadaşı Edê Barê, „beni de yanına
al!“ diye yalvarıyordu. Korkmuyordu, aksine zevk içerisinde
kıvranıyor, o an hiç bitmesin diyordu. Tanrım ne olur hiç
bitmesin!
Hiç yoktan kuyruksuz bir kertenkelenin üzerinde şimdiye
kadar tasvir bile edemeyeceği garip, renkli toz gibi
pırıltılar saçarak gelen bir adamla kadın gördü. Gözleri
kamaşıyordu güzellikten. İkisinin de elleri yanlara açılmış
büyük bir mutlulukla ona bakıyorlardı. Derken, birden üçü
birlikte kaymaya başlamışlardı gökkuşağının üzerinden.
Kadın onu öpüyor, adamsa güçlü elleriyle saçlarını okşuyordu.
İkisi de, „görmeyeli ne kadar da büyümüşsün sevgili
Êlo“ diyorlardı şefkatle. Bunlar anasıyla babasıydı. Söyle-
13