gavurelo

Gâvur Êlo
Buraları iyi bilirim. Belki de Gridağ‘ın oradan Digor mıntıkasını
tutturup bizim köye varırız. Ama önce buradan olabildiğince
uzaklaşmamız gerekiyor.“ Çobanın hemen
hemen bütün erzağını olabildiğince eşeğe yüklemişti.
Battaniye, çoban keçesi, yiyecek,tüfek gibi şeyler vardı.
Artık karanlık basmıştı. Saatler sonra verdikleri bir mola
sırasında, Edê Barê, Bazit‘ten girdikleri sınır boyunu takip
ederek Gridağ eteklerine doğru gittiklerini tekrarlamıştı.
Kaçakçılık yıllarında sık olarak kullandıkları bir bölge vardı.
İran Pastar‘ları burada seyare 6 gezmez, Türk askerleri ise
çok uzak aralıklarla ve belli zamanlarda seyare gezerlerdi.
Buralarda kaçakçılık yapıldığını bilir, ses çıkarmazlardı.
Bazen iki tarafın Kürt kaçakçılarıyla anlaşmalı çalıştıkları
da olurdu. Kaçakçılara Acem halıları, Kermanşah‘tan tütün
gibi siparişler dahi verdikleri olmuştur. İran askerleri ise
meşhur Şemdinli tütününden mutlaka tembih ederlerdi.
Edê Barê anlatıyor, arkadaşından ise çıt çıkmıyordu. Birden
değişen, bambaşka bir dünyadan gelen bir sesle, „bak Êlo.
Hatırlıyor musun bilmem ama ben iyi hatırlıyorum. Çocukken
seninle aç kaldığımız çok olurdu. Öyle anlarda
konuşurken, eğer büyüyüp de çocuklarımız olursa kadınımızın
çeyiz sandığına bisküvi doldurup acıktıklarında
çocuklarımıza gidin istediğiniz kadar yiyin diyecektik...“
dedikten sonra, anlatmaya boğuk bir kahkahayla ara
vermişti.
Yaktıkları ateş bazen parlıyor, Edê Barê‘nin yüzünü aydınlatıyordu.
Gören öyle zannetsin diye çobanın keçesini
giymiş, başını bir poşiyle sarmıştı. Êlo o konuşurken
elindeki değnekle rastgele çizdiği toprağa bakıyordu. Yemek
için kestikleri koyunun ateşe düşen bir parça kıllı derisi
mide bulandırıcı bir kokuya sebep olmuştu. Zaman zaman
37