gavurelo

68
Gâvur Êlo
birbirine vuruyor, bütün gövdsi titriyordu. Damarlarında
kalınlaşan kan güçlükle akıyor, nabzı daha yavaş atıyordu.
Bextewar üzerindeki çulu onun sırtına atarak, koyunlarını
oracıkta bırakıp Hemit‘le köye yöneldi.
Avlu kapısını yumruklamaya başladı Bextewar. Köpekler
havladı. Gewrê kim olduğuna bakmaya çıktı. Karşısında
Hemit‘i çula sarılmış, ayakta duramaz halde titrerken
görünce nedenini anlamak için iyice yaklaştı. Karanlık, yaşlı
gözlerinin görmesini zorlaştırıyordu. Baktı olmayacak,
çocuğu daha aydınlık olan odalar arasındaki girişe götürdü
aceleyle. Zadê sobaya koymak için kermeleri 21 misafir
odasına götürmek üzereydi. Kardeşini görünce kermeler
ellerinden düştü. Hemit‘in beyaz pantolonu ile yüzü
kurumuş, adeta kanla sıvanmıştı. Çocuk artık yakasını
kolay bırakmayacak bir kekemeyle ancak “ab. Abim. Abimi
vur. Vurdu... Vurdu... Lar... Lazlar öl... Öl... Öldürdü on...
Onu...” diyebildi dehşetle, kendisini anlamaya çalışan
annesiyle, kardeşine. Zadê demek buydu aşağılardan gelen
silâh sesleri diye düşünebildi. Gewrê olduğu yerde diz
çökerek yıkıldı. Ağlayacak, ağıt yakacak gücü bile yoktu.
Derman kalmamıştı. Yaşlı saçlarını yoldu tutam tutam.
Dizlerini, Fevzi‘sini, diğer çocuklarını emzirdiği göğüsünü
dövdü, dövdü. Zadê ne edeceğini bilmeyen bir acemi gibi
duvardaki lambayı alıp kardeşini babasına götürdü. Diğer
kızlar aşxanede yemek pişirmek, çamaşır yıkamakla
meşguldüler. Henüz ne olduğunu bilmiyorlardı. Fevzi‘nin
karısı çocuğuyla babasının evine gitmişti bir günlüğüne.
Êlo artık karanlık da olsa yerini ezberden bildiği radyosunun
düğmesine uzandı. Bir şeyler duymuş ama, bugün
köyde yaşananlara yormuştu. Odadan gerekmedikçe çıkmayı
hiç sevmezdi. Zaten haberleri de neredeyse kaçır-