gavurelo

Gâvur Êlo
lerden dolayı oldukça kalınlaşmış gölgeler tuhaf, korkutan
bir surat çıkarmıştı ortaya. Bütün dişlerini kaybettiği için
alt çenesi yok gibiydi adamın. Köyün belki de en yaşlılarındandı.
Askerliği sırasında devletin Kürtler üzerindeki
otoritesini tanımış, bir erkek çocuğunu askere gitmemesi
için İran‘daki akrabasına göndermişti. Kumandanın buyuran
sesi muhtar üzerinde çınladıkça o da gayri-ihtiyarı
hazrola geçiyordu. Bu hâli çocukların gülüşmesine yol açtı.
Muhtar büyük enerji harcayarak “sayın, hürmetli yüzbaşım”
dediği kumandana derenin oradaki çoban Mıhê‘nın
evini tarif etmeye çalışıyordu. Kumandan hemen ellerinde
yeşil kabzalı, çelik gövdeli G-3 tüfeklerle dizilmiş askerlerin
başındaki çavuşa köylülerin ne dediğini anlayamadığı bir
hızla komutlar yağdırdı. Çavuş sert bir biçimde “Emredersin
komutanım!” dedikten hemen sonra, mavi bereli,
jandarma komandosu erleri alıp, kuşatma pozisyonunda
eve doğru hızla uzaklaştılar. Bir cip de onları takip etti.
Êlo‘nun evi muhtarınkiyle bitişikti. Küçük Hemit evden
çıkarak, kalabalığa aldırmadan elindeki ufak torbayla
köyün alt tarafındaki harmanların oradan gideceği tarlaya
yöneldi. Tarlada çalışmakta olan Fevzi‘ye yiyecek götürüyordu.
Küçük adımlarıyla olabildiğince çevik yürüyordu.
Arkasında onun hızına yetişmek için takip eden küçük enik
bazen yuvarlanmak zorunda kalıyordu. Gewrê boşalan
şeker torbalarından Hemit‘e bir pantolon yapmıştı. Ufaklığın
beyaz pantolonunun tam kıçının üzerinde zamanında
barındırdığı şekerin kilogram yazısı komik bir görünümdeydi.
Fevzi epey taş temizlemişti önceki günler. Bu gün
ise artık kar kalktığından, toprağı sürmek, tarlayı ekmek
için buradaydı. Hemit‘in uzaktan kendisine doğru geldiğini
görünce öküzleri sabandan çözmek için boyunduruk
demirlerini çıkardı. Hayvanları biraz ötede önceden hazır-
59