gavurelo

Gâvur Êlo
hanelik köyde kontrol etmediği vahşet yeri kalmadı. Genç,
güçlü, pervasız, kuduz bir it gibi salyaları akarak bağırdı
Allahsız, kitapsız âleme. Sanki iblisin tüm görevlerini devralmıştı.
Sultan askerlerinin yanlarında bulundurdukları
tespihli, cüppeli bir şeyh, önce papazı buldu ahırdaki
kalabalık arasında. Yere yatırarak, kurbanlık koyunlara
yapıldığı gibi Kuran’dan ayetler okuyup artık körelmiş bir
bıçakla gırtlağın yarısına kadar indi. Sonra Emerê Sılıngê,
sonra başkaları, öyle sürüp gitti.
Akşam olduğunda, rüzgârla, sıcak havada yükselip
duran kıvılcımlar arasında köylü neredeyse dumandan
nefes bile alamıyordu artık. Garip duygular arasında
yanmış et kokuları, yıkılmış bir insanlık duruyordu ortada.
Sağda solda bedensiz kol ile bacaklar vardı. Bazı cesetlerin
sağ kulakları yoktu. Padişahın bir emir askeri, kulakları
keserek biriktirmiş, tuz dolu torbasına doldurmuştu. Bazılarının
ise ağzına konmuş ateşkorları zayıf akşam ışığında
bir tuhaf ışık saçıyordu. Kargalar bedenlerden saçılan
bağırsakları çekiştirmeye çalışıyorlardı askerlere aldırmadan.
Birbirine sarılmış, çocukların üzerine abanmış bedenler
sanki birer heykel gibiydiler. Cesetlere ait değerli yüzükler,
şişmiş parmaklar kesilerek alınmıştı. Hamidiye
Alayları‘na bağlı birlik, Emerê Sılıngê ile devletin Kürtler’e
dağıttığı Martini tüfekleri kuşanmış, adamlarını da alarak
komşu köylere doğru gözden kaybolmuşlardı o gün. İşte o
gündü bu gün anlatılanlar.
Köylüler, Rus ve Ermeniler’e Kürtçe Gâvur anlamına
gelen Fılle derdi. Fılle dendiğinde kastedilen Ermeniler‘le
Ruslar‘dı. Fılle küfür gibi kullanılırdı. Fılle lafı geçtiğinde
Êlo’nun içi burkulur, kendisinin de bilemediği bir nedenden
dolayı bir esinti yalar geçerdi. Bir de oğullarına kızan
25