gavurelo

Gâvur Êlo
Odayı cinlerle, perilerle ilgili hikâye ve inançlar kapladı.
Gewrê içeriye girip gaz lambalarını tek tek yaktı. Misafirlere
xengel 18 hazırladığı için üstü-başı una bulanmıştı. Köyün
üzerine akşam çökmeye başlamıştı bile. Êlo Çingenelerden
birine yanaşarak eliyle sallamakta olduğu bir dişini çektirmek
istediğini söyledi. Ağzında hemen hemen diş kalmadığından,
bunu çektirmemek için uzun zamandır direniyordu.
Çingene de zaten beklediği fırsata kavuşmuş gibi, “ben
içeriye girerken avludaki köpeklerden birinin gözlerinin
önünün kurtlanmış olduğunu gördüm. Güzel bir çoban köpeği.
Henüz genç sayılır. Sana bir ilâç vereyim. Bir de
dişlerini çekersem şu sandığın yanındaki siniyi bana verir
misin?” dedi. Êlo “olmaz. O çok eski bir yadigârdır. Veremem”
deyince Çingene ısrarla, “bir de kaplarınızı, hem de
ne kadar varsa, bakır kaplarınızı bedava kalaylayabilirim
isterseniz” dedi. Yine “hayır” dedi Êlo ısrara rağmen. “Gewrê‘nin
sizlerle değiştirmek istediği şeyleri var. Benim dişim
ile köpek ilâcı için de bir şeyler verebilir” diye kestirip attı.
Çingenenin yılışıklığından hoşlanmamıştı. Diğer Çingeneler
bir yandan fal bakıyor, öte yandan o köyün insanlarıyla
bir takım anlaşmalar yapıyorlardı. Kalan misafirlere
yeniden çay dağıtılıyordu.
Dışarıdan heyecanlı tartışma sesleri geliyordu. Gewrê
ile Fevzi‘nin sesiydi. Êlo huzursuzlanmıştı. Derken Fevzi
öfkeyle girdi içeriye. Misafirlere hiç bakmadı. Bir kızgınlık
vardı hâlinde. Elleri ve üstü kurumuş çamurla kaplıydı.
Fevzi babası gibi uzun boylu, hırslı, biraz da kavgacı biriydi.
Bu kavgacılığı belki de babasını savunmakla geçmiş, bu
yüzden hakaretlere uğramış, durmadan kendisini, ailesini
kabul ettirmeye çalışan birinin kavgacılığıydı. Her zaman
kendisini korumaya hazır bir saldırgan hâli vardı. Bu ona
belli bir saygınlık bile kazandırmış, ondan çekinilmesine
57