gavurelo

Gâvur Êlo
lığında hiç bir kovuşturmaya uğramayacağı şeklinde
güvence aldığı için, o ve adamları yüzlerini bile gizlemezlerdi.
Emerê Sılıngê’nin kafası bir şeyi almıyordu; Padişah
neden Ermeniler‘den başka gâvurların da öldürülmesine
izin vermiyordu. Şimdilik ille de Ermeniler diye tutturmuştu.
Hele onlar bir halledilsin diyordu. Ah bir izin verilse. O
Süryaniler’i, Yezidiler’i de sevmezdi ama elinden bir şey
gelmezdi. Yine de dayanamayıp katlettiği birkaçı için gerekçe
olarak „Ermeni sanmıştım“ demişti. Bunlardan bir Süryani
Patriğinin durumu çok dramatikti. Emerê Sılıngê,
Süryaniler’i özellikle sevmezdi. Botan Beyi Bedirxan gibi,
elinden gelse, hepsini temizlerdi. Patriğin üzerinden yalnızca
dinî kitaplar vardı. Bir kiliseden ötekine götürüyordu.
Tek kıymetli eşyası bu kitaplarla elinin içiyle sıkıca kavradığı
düz, sade bir haçtı. Emerê Sılıngê hırsla adamın elini bir
kayanın üzerine koyarak topuğuyla ezdi. Kitaplar etrafa
saçılmış, iyice eskimiş olanların düşen yaprakları rüzgârda
sürükleniyordu. Kurbanın bağırmamak için ısırdığı dudaklarından
çenesine kan sızdı. Bu durum caniyi daha da
hiddetlendirdi. Sessizliğini bozmak için elindeki kamçıyı
boynuna sarıp sürükledi. Bir yandan ise bacaklarına ateş
ediyordu. Patriğin kanlı ağzından dökülen dua mırıltıları
Emerê Sılıngê‘nin kafasına sıktığı bir kurşunla son bulmuştu.
Sultanın askerleri Kürtçe bilmediklerinden, köylülerle
Emerê Sılıngê’nın bozuk Osmanlıca’sıyla diyalog kuruyor,
işlerini yürütüyorlardı. O gün, o köyde ahırlara, mereklere
doldurulanların içerisinde Ermeniler’in önde gelenlerine
yardım ettikleri için tutulan Kürtler de vardı. Bunlar harebeye
çevrilmiş Ani’den Ermenistan’ın içlerine, oradan da
Rusya’ya insan kaçırmışlardı. En azından kaçışa yardım
etmişlerdi. Hattâ son gayretler sırasında Ani’de yıkılmış
23