gavurelo

56
Gâvur Êlo
dönüşmesi rahatını bozmayacaktı. Köşeli şapkası yana
kaymış, güneş yanığı yüzünde bir çocuk saflığı sezinleniyordu.
Hafif bir tebessümle dinliyordu kendisiyle ilgili
lakırdıları. Yamalı pantolonunu sergileyen bacağını geriye
çekerek, saldırı karşısında savunmaya geçer gibi toparlanıp
bağdaş kurdu. Kulağındaki kıllar da dışarıya fırlamıştı
burnundakiler gibi. Qadır artık söyleye söyleye sanki orada
bulunmuş gibi anlattığı hikâyenin bilinmez kaçıncı tekrarını
anlatmaya başlamıştı bile: “Adamın biri kambur ve
çaresizdir. Bu kamburundan kurtulmak için yapmadığı,
etmediği kalmamış. Gecenin birinde, bir mağaranın önünden
geçerken, içerden gelen garip sesler duymuş. Korksa
da, merakına yenilerek mağaraya şöyle bir göz atmış.
Gözleri ensesinde olan cinler halaya tutuşmuşlar. Eğlenen
cinler ‚Yekşem nine Düşeme‘ 15 diye türkü söylüyorlarmış.
Kamburu fark eden cinler onu da alıp oyuna katmışlar. Hep
aynı şey; ‘Yekşem nine Düşeme’. Kambur ise cinlerin aksine
‚Düşem nine Sêşeme‘ 16 diye söylemeye başlamış türküyü.
Bu, cinlerde yerini hoşnutluğa bırakan bir şaşkınlığa yol
açmış. Demişler ki, ‚bize bir gün daha kazandırdın, seni
ödüllendireceğiz‘ ve adamın kamburunu bir anda yok
etmişler. Adam köyüne dönüp durumu sevinç ve heyecanla
anlatmış. Diğer bir kambur o gece hemen aynı mağaranın
önüne gitmiş. Cinler kaderdaşının söylediği gibi halaya
tutuşmuşlarmış. Ancak, bu seferki türküleri ‚Duşem nine
Sêşeme‘ imiş. Halaya alınan kambur ise diğerinin kendisine
anlattığı gibi, ‚Sêşem nine Çarşeme‘ 17 diye bir gün
daha eklemiş. Çarşem cinlerin hiç sevmediği bir günmüş.
Kızarak adama bir kambur daha yapmışlar”. Qadır bitirmişti
ki, bir kahkaha tufanı odayı kapladı. Çingenelerin sesi
tâ komşu evlerden duyuldu. Kaderine çoktan razı olan Mısto
bile olgun olgun gülüyordu arkadaşının anlattıklarına.