gavurelo

Gâvur Êlo
lardı, dediğinde, cemaatin en alt tarafından bir genç, „burada
önce Kürtler yoktu ki, Ermeniler vardı“ diye şaşırarak
sorunca, hemen deneyimli bir hazırcevaplılıkla, „o zaman
sen neredeydin?“ der demez bütün cemaat gülmüştü de
genç fazla bir şey diyemez olmuştu.
Emerê Sılıngê, Zibini’den bu köye misafir gelmişti. O da
bu cemaatteydi. Bu adam, karısının güvendiği diğer kadınlara
anlattığına bakılırsa, bazen geceleri sıçrayarak uyanır,
tövbe tövbe der kan-ter içinde odasında hırsla volta atar
da, öyle yatışırmış. Yatağına işediği bile olurmuş. Koynunun
altında, ceketine iz dahi bırakmış, bir kare gibi duran kabartı,
gittiği türlü hocaların yaptığı, üfürdüğü muskalardan
olma kocaman, naylon kaplı bir hemaile aitti. Onca umut
bağladığı Edê Barê bile çare olamamıştı derdine. Adam
konuşurken farkında olmadan sol eliyle hemailin olduğu
bölgeyi hep yoklar dururdu. İşte köylü bunların hepsini
bilir de belli etmezdi. Karanlık bir adamdı bu Emerê Sılıngê.
Kürtler’in Ağrı İsyanı sırasında, Celâlî aşiretiyle olan hısımlık
ilişkilerini kötüye kullanmış da, devlete ispiyonluk bile
yapmıştı. Hattâ İran’a kaçan Kürtler’in yerlerini dahi muhbirlemiş,
Hoybun‘un ileri gelenlerini gammazlamış, bunları
bile yerli yersiz anlatırmış. Sözlerine de hep, „devletle
baş etmek kolay mıdır“ diye son verir, takma dişlerini
sıkarak başını sallarmış. Kapkara yüzünün şekli bile
belirsizdi. Ütüden parlamış eski yamalı takımını renkli,
havlu büyüklüğünde eski bir kıravat süslerdi. Bir haftalık
sakalı başını sağa-sola çevirdikçe, kirden kurumuş simsiyah
gömlek yakasını fırçalayıp dururdu. Kopacak gibi duran
büyük, yuvarlak burununun üzerinde kocaman, çıbana
benzer yaralar vardı. Geçimini nasıl sağladığı pek bilinmez,
sorulmazdı. Kars’a gittiğinde, mutlaka Ruslar’dan kalma
binalardan oluşmuş askerî kışlalara uğrar, tanık köylülerin
21