gavurelo

Gâvur Êlo
devirip açtıklarında, durumu fark edip takibe başlamışlar.
Mıhê‘nin oğlu yakalanacağını anlayınca üzerindeki tabancayla
başlamış ateş etmeye. Son mermisine kadar direnmiş,
bu arada ölümcül yaralar almış. Komutan, telsizinden
“imha oldu” diye bilgi alınca askerlerini çağırıp muhtara,
“fazla ortalığı ayağa kaldırmadan gömün bir yere. Köylüye
de ki, devlete karşı geleceklerin hâli budur. Zaten sizin
köyünüz göze batıyor” deyip gitmiş.
Çocuğun babası Mıhê köy sürüsünün başında olduğu
için ancak ayda bir veya iki defa uğruyabiliyordu. Evde olan
annesi feryadlar kopararak oğluna yaklaştığında ölmediğini
fark edip çocuğun dostlarına haber vermiş. Aralarında
muhtarın oğlunun olduğu da söylenen bir grup genç,
ağır yaralıyı kimsenin bilmediği bir yere götürmüşler.
Şaşırıp kalan muhtar ne yapacağını bilemez halde, birikmiş
kalabalığın arasında sessizce oturuyordu. Bazı köylüler de
muhtarı azarlıyor, bunun aşiret yasalarına yakışmadığını
anlatmaya çalışıyorlardı. Köylü, şimdiye kadar olan sorunlarını
devlet kapısı görmeden aşiret içinde çözmüştü.
Fukara Mıhê namuslu emaktar bir adamdı. Ne istemişti bu
zavallının tek oğlundan. Hem ne kadar da efendi, kendini,
büyüğünü-küçüğünü bilen bir oğuldu. Köyde bunlar olurken,
aşağıdan, tarlaların oralardan yeniden silâhlar patlamıştı.
Muhtarın evindeki kalabalık en yüksek dama çıktı.
Toprak dam neredeyse çökecekti. Köylü gittiklerini zannettikleri
askerlerin gitmediğini düşündü. Güneş batmış,
gökteki muhteşem kızıllık yerini seyrek bulutların arasından
batıya doğru görülen koyu lacivert bir gökyüzüne bırakmıştı.
Kadınlardan biri “Görmediniz mi yusyuvarlak ay
dün ne kadar kan kırmızıydı. Bir felâketin bizleri beklediği
ondan bile belliydi. Atalarımız gibi aya bir kurban bile
kesmedik. İnanç, saygı diye bir şey kalmayınca böyle olur
65