gavurelo

58
Gâvur Êlo
yol açmıştı. Köşeli çenesi, ince sivri burnu ile çizgili bir
suratın sahibiydi. Bu çizgilerin çoğunu ciddi duruşuna
borçluydu. “Bu Lazlar çok ileri gidiyorlar” diye homurdandı
başını sallayarak. Babası oğlunu seven, kollayan bir şevkatle,
“Misafirlerimiz var. Sakin ol, hoş geldiniz de. Uzaklardan
gelip bizi şereflendirdiler” dedi. Fevzi “bizim tarla sınırlarımızın
iki senedir kendi tarlalarının içlerine üç adım
girdiğini söylüyorlar hayasızca. Bu yalana göz mü yumalım
baba!” Kapıyı çarparak çıkıp gitti. Adamların Fevzi’yi iyice
kızdırdıkları belliydi. Kim bilir aralarında neler geçmişti.
Edê Barê de sıkılmış bir sesle “Aldırma. Gençtir. İşin bir yolu
bulunur elbet” diyerek arkadaşını yatıştırmaya, üzülmemesine
çalıştı içtenlikle. Odanın havası değişmiş, o gün
orada kalacakların dışındakiler, tek tek Edê Barê‘nin eteklerini
öperek konuk evini terk etmeye başlamışlardı. Êlo
köstekli saatinin kapağını açarak baktı, artık namaz vaktiydi.
Bu sürüyü getirirlerken Edê‘nin ona verip, onca ısrara
karşın bir daha geri almadığı gümüş saattı. Ortaya çıkmaya
başlayan dolunayın ışığında köpek ulumaları geliyordu
uzaklardan ve eşikten.
Muhtarın oraya askerî cemseler gelmişti. İki cip dört reo
ard arda dizilmişti. Arabaların brandaları güneşte soluk bir
yeşile dönmüştü. Köpekler huysuzlanmış, durmadan
havlıyorlardı. Muhtar omuzunda üç yıldız olan bir kumandanın
etrafında dört dönüyor, ancak iyi dinlenirse anlaşılabilir
bozuk Türkçesiyle bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.
Hava biraz önceki yağmurla yıkanmış, gök yüzü saman sarı
bir güzelliğe bürünmüştü. Islak toprak kokusu vardı havada.
Meraklılar olup biteni anlamak için tek tek sökün etmişti
araçların park ettiği yere. Qıjo ışığın karşıdan düştüğü
yıpranmış yüzünü oldukça buruşturmuş, oraya gelerek
meraklılar safında yerini almıştı. Yüzündeki derin çizgi-