gavurelo

52
Gâvur Êlo
kırılmaktan kurtulamazdı. Köylü her sene taş çıkartmaktan
bıkmıştı. Çıkan taşlar tarlaların kenarında çeper edilirdi.
Ne köyde ne de çevrede ağaca rastlamak mümkün değildi.
Ağaç yetişmediğinden değil, bilgisizlikten. Arazi sınırlarının
belirsizliği sık sık kavgalara neden olurdu. Köyün geçim
kaynağı hayvancılık ve ekin işlerindendi. Köylü çok didinir,
zor geçinirdi. Neo ailesi geçimi iyi olanlardandı. Êlo içinse
aynı şey söylenemezdi. Altı çocuğu vardı. Kendisine verilen
biraz toprak parçası geçimlerini kıt-kanaat sağlâmaya
ancak yetiyordu. Dört inek, biraz koyun, birkaç at, iki tane
iyi öküzü vardı. Allahtan üç oğlu da çok çalışkandı. Kızları
ise hamarattı. Köyde ilk olarak patates eken Êlo‘ydu. Bostan
işine yabancı olan köylü önce dalga geçmiş, daha sonra da
hak vermişti. Êlo ile çocukları, geceleri tenha olduğundan
köy çeşmesine gider, tarlalarını sulamak için çelik kuşaklı
demir fıçılarla durmadan su taşırlardı. İşler iyi giderse, elde
ettikleri patatesleri sattıkları bile olurdu.
Hac hazırlıkları başlamıştı. Tâ uzaklardan gelip Êlo‘yu
kutladıklarından ev boş kalmıyordu. Bu durum işlerini
aksatsa da aile memnundu. Kentten fazladan şeker, çay
getirilmişti torbalarla. Misafirler iyi ağırlanıyordu. Çingeneler
her sene bu mevsim uğrarlardı köylerine. Kurdukları
çadırlarda kap-kacağı kalaylar, kaplama dişler yapar,
getirdikleri incik-boncuğu el halıları, kilimlerle değiştirir,
fal bakar, türlü işler yaparlardı. Düğünlerde davul ile
zurnayı en iyi onlar çalardı. İşleri bittiğinde çekip giderlerdi.
Êlo‘yu duymuş, evinin dolup taştığını görünce onlardan
birkaçı da uğramıştı. Garip görünürlerdi köylünün gözüne.
Değişik kıyafetleri, müziğe düşkünlükleri, neşeli olmaları,
uzun bacaklı küçük av tazıları esrarengiz davranışları
yadırganmıyor, aksine sempati bile topluyordu. Köyde kaldıkları
sürece avlanırlardı. Köyün bazı çobanları tilki, kurt