journal of turkology research tubar volume_31

160
TÜBAR-XXXI-/2012-Bahar/Burcu KARAKAYA
lüğü’nde (TS) bulunmamakta, bir kısmı da farklı şekilleriyle yer almaktadır.
Tarama sözlüğünde bulunmayan ve dönemin söz varlığını örneklendiren
bazı arkaik kelimeler anlamlarıyla birlikte şöyledir:
aàdur-: Kaldırmak, yukarı çıkarmak, yükseltmek; aàu: Zehir; alda-:
Aldatmak, kandırmak, oyun etmek; alúış: Övme, övüş, dua;
añaru/añarı: Öte, ileriye doğru, öbür taraf; ancılayın: Onun gibi, o kadar,
öyle; arúuru çıú-: Yolunu kesmek, karşısına çıkmak; artuú: Başka;
ayaàın ùur-: Ayak üstünde durmak, ayakta durmak; az-: Bozulmak, değişmek,
sapkınlığa düşmek, yolunu şaşırmak; balúı-: Parlamak (YK nüshasının
mensur kısmında geçmektedir); baã-: Alt etmek, yenmek; baş úo-
: Saygıyla baş eğmek; baş ãal-: Başını önüne eğmek; bay: Zengin;
bayaúı/bayaàı: Önceki, eski, eskisi gibi; bayıú: Açık, belli, aşikâr; bencileyin:
Benim gibi; berk it-: Kuvvetli bulundurmak, sağlamlaştırmak;
bigi: Gibi (YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir); bile: Birlikte,
Beraber; bilesince: Beraberinde, yanında, birlikte; bilesine: Beraberinde,
yanında, birlikte; biliş-: Tanışmak; birin birin: Birer birer; birle: Đle
(YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir); biti: Mektup, name;
boàmaú: Gerdanlık, kolye (YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir);
bozla-: Bağırmak, böğürmek; bula-: Sallamak; bular: Bunlar;
bunda: Burada, buraya; Çalab: Tanrı, Allah; çiñre-: Çınlamak; daú:
Dek, değin, kadar; dek ùur-: Uslu, sessiz, sakin durmak; den: Dek, değin,
kadar (TS’de yok); dirgür-: Diriltmek, ihya etmek; diş diş-: Diş çıkarmak
(TS’de yok. YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir); dişür-:
Derlemek, toplamak, bir araya getirmek; döy-: Dayanmak; döyümlik:
Dayanıklılık, dayanma gücü (TS’de yok); dün: Gece; dün buçuàı: Gece
yarısı; düni güni: Gece gündüz; dürt-: Sürmek, sürtmek; dürüş-: Çalışmak,
çabalamak, sebat etmek; dürüt-: Peyda etmek, icat etmek, türetmek;
düzün: Süs (TS’de yok); eglencük: Eğlence (TS’de yok); elt-:
Götürmek, yerine ulaştırmak, eriştirmek (TS’de “ilt-” şekli var); eñsi in-
/eñsi en-: Aklı başından gitmek, şaşırmak, rengi atmak (TS’de “eñsi ent-”
şekli var); esle-: Dinlemek, kabul etmek, baş eğmek; etmek: Ekmek;
eyit-: Söylemek, demek, anlatmak; eyt-: Söylemek, demek, anlatmak;
geñez: Kolay; gevde: Gövde, vücut; görgülü: Güzel, temiz, iyi (TS’de
yok); görklü: Güzel, temiz, iyi; gövěn-: Olgunlaşmak (TS’de yok);
göyin-: Yanmak (TS’de “göyün-” şekli var); göyne-: Yanmak; göynü-:
Ham meyva olgunlaşmak; göynük: Acı, yanık, yanmış; günülě-: Kıskanmak,
haset etmek; güre: Vahşi, eğitilmemiş; ıàra-: Sallamak, kımıldatmak;
ıàran-: Sallanmak, kımıldanmak; ır-: Ayırmak; ıràa-: Sallamak,
kımıldatmak; ıràan-: Sallanmak, kımıldanmak; ıràarı: Sallanan, kımıldanan:
(TS’de yok); ıràı-: Sallamak, kımıldatmak (TS’de “ıràa-” şekli