journal of turkology research tubar volume_31

162
TÜBAR-XXXI-/2012-Bahar/Burcu KARAKAYA
mında geçmektedir); üz(ü)l-: Eğilmek, bükülmek; yalı: Koku (TS’de
yok); yaraú: Hazırlık; yardım: Yardımcı (TS’de yok); yatlu: Kötü,
uğursuz (YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir); yaşın yaşın:
Gizli gizli, için için; yavu/yavı úıl-: Kaybetmek, yitirmek; yazla-: Đyi bir
yerde vakit geçirmek; yıà-: Esirgemek, yoksun bırakmak; yıla-: Koklamak
(TS’de yok); yıy-: Koklamak; yid-: Çekmek, yedekte götürmek;
yig: Daha iyi, üstün; yitesi: Kâfi miktarda; yiyěsi: Yiyecek; yoàun: Kaba,
kalın (YK nüshasının mensur kısmında geçmektedir); yoy-: Yorumlamak,
bir anlam vermek, tabir etmek (TS’de yok); yügriş-: Koşuşmak;
yürt-: Yürütmek (TS’de yok).
Sonuç
Eski Anadolu Türkçesi döneminde telif edilen eserlerin gerek Türk
dili gerekse de Türk edebiyatı tarihinin aydınlatılması açısından önemleri
pek büyüktür. Ne var ki bu dönemlerde kaleme alınan eserlerden birçoğunun,
şu veya bu sebeple çağımıza ulaşamamış olmak gibi bir şanssızlıkları
vardır. Bu itibarla bu dönemlere ait olan ve gün yüzüne çıkarılan
her eserin ayrı bir kıymeti vardır. Garîb’in edebiyatımızda Yûsuf u
Züleyhâ yazma geleneğinin bir halkası olan mesnevisi, tespit edebildiğimiz
on bir nüshası bulunmakla beraber bugüne kadar yapılan çalışmalarda
-H. Dolu’nun özel bir kitaplıkta varlığını söylediği nüsha hariç- ismi
var cismi yok, müphem bir eser gibiydi. Bu çalışmayla eser, bilim dünyasının
takdirine sunulmuş olmaktadır. Garîb’in eserinin herhangi bir nüshasının
bugüne değin ortaya çıkmamış olmasının temel âmillerini, kütüphane
kayıtlarında eserin müellifinin yanlış adla kaydedilmesi, müellifi
meçhul olarak kaydedilmesi ve kimi nüshalarının özel kitaplıklarda bulunması
olarak sayabiliriz.
Garîb’in kim olduğu, ne zaman, nerede yaşadığı ve eserini kaç tarihinde
telif ettiği hakkında ise herhangi bir bilgi sahibi değiliz. Mesnevisinin
Süle Fakih, Şeyyâd Hamza ve Erzurumlu Darîr’in Yûsuf u
Züleyhâlarıyla konu bakımından benzerliği de dikkate şayandır. Bu durum,
eserin bu eserlere kaynaklık etmiş olabileceği yahut bu eserlerin
Garîb’in eserine kaynak teşkil etmiş olabileceği fikrini uyandırmaktadır.
Eski Anadolu Türkçesinin hususiyetlerini taşıyan eser, sade ve Türkçe
kelimelerin yoğun olduğu bir dille kaleme alınmıştır.
KAYNAKÇA
Ahmet Cevdet Paşa (2000), Kısas-ı Enbiyâ, 6 Cilt, Hzl. Mahir Đz, Kültür Bakanlığı
Yayınları, Ankara.
AKAR, Metin (1987), “Şeyyâd Hamza Hakkında Yeni Bilgiler-I”, MÜFEF
Türklük Araştırmaları Dergisi, S. 2, s. 1-14.