Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

lehçemizi düzeltelim. Türkiye'de konuĢulan Türkçe bütün Türk âlemindeanlaĢılmalıdır. Zamanla kültür vahdeti siyasî vahdete eriĢir. Ama yüz sene sonra;ama elli sene sonra. Bundan büyük ideal olur mu?" Ne yüce ideallerle kurulan Dil-Tarihkurumlarının hangi hallere düĢürüldüğünü, millet bütünlüğümüzü hançerlemek içinkullanıldığını biliyoruz. Dilimizde bulunmayan kelimeleri dıĢ Türklerden tamamlama gayretleribir tarafa itildi; uydurmacılığa yer verilerek dilimiz tarihten ve coğrafyadan koparıldı.Asya'daki Türklere gökteki yıldızlar kadar uzaklaĢtık; bir Uruguaylı kadar yabancılaĢtık. BirHocaefendi çıktı; sevenlerine Asya Türk cumhuriyetlerinde iĢ yapmalarını, oralarda okulaçmalarını, dilimizi öğretmelerini tavsiye etti. Ġdealist, gayretli gençlerin baĢarılarını dostdüĢmandanöğreniyoruz. Maria Thereso gibi mükafatlandırılması için Nobel adayıgöstermemiz, en azından devlet madalyasıyla ödüllendirmemiz gereken bu Hocaefendi'ylebazı mahfillerin nasıl uğraĢtıklarını elemle, ibretle seyrediyoruz. ĠnĢaallah bizim yaĢadığımızdramatik durumları, Azerbaycan'daki kardeĢlerimiz yaĢamaz; Elçibey'in gösterdiği yoldahocası, hacısı, aydını, halkıyla yürürler.Türk Ocağı'nın Genel Kurulu'nda Elçibey'i dinlemek bizlere nasip oldu. Her anında Türkdünyasının dertleriyle meĢgul olduğu belliydi. Nelerle karĢı karĢıya kaldığını gayet iyibiliyordu; ama inandıkları uğruna yürümesinin lüzumuna da inanıyordu. Aradan aylargeçmesine rağmen konuĢmasında söylediği Ģu cümle hâlâ kulaklarımda çınlıyor:"Söylemesem ölürüm, söylesem beni öldürürler."Bir büyük insanın ölmesi, milleti için çok elim bir hadisedir; ama yurtdıĢında ölmesi dahafecidir. Elçibey'in ölümü, bütün Türk dünyasını yasa boğmuĢtur; fakat en derin acıyı mutlakaAzerî kardeĢlerimiz duymuĢlardır. Gurbette ölmesi, acılarını daha da artırmıĢtır. Türkiye'nin16. yüzyıldan beri bütün Türklerin anavatanı olduğunu hatırlarlarsa, Elçibey'in deanavatanında bu fânî âleme gözlerini kapadığını düĢünerek acılarını hafifletirler.Cenab-ı Allah'tan büyük idealistimize rahmet, aziz milletimize sabırlar dileriz...Zaman Gazetesi, 25.8.2000