Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

ELÇĠBEYMim Kemal ÖKEOnu muhalefet yıllarında tanıdım."Hazar yükseldiğinde Türk'ün talihi de yükselir" beklentisi ile Avrasya'nın çırpınan kalbimesabesindeki o denize girmiĢ, sahil kahvesinde sohbet etmiĢtik.Tarih bilgisi, edebiyat zevki; ona rakik bir kalp kazandırmıĢtı.Duygusal, coĢkulu bir insandı.Vefatı sarstı beni. Ama daha fazla teessüre boğan Türkiye'nin onu unutuĢu idi.Sanki Elçibey yaĢamamıĢ gibi bir kayıtsızlık!Geçenlerde onun ağabeyi, sırdaĢı olan Prof. Dr. Turhan Yazgan ile beraberdik. Yakan beyi dearamıza alarak halisâne bir anmada bulunduk.1989'da ilk Türkiye kafilesinin Bakü'ye iniĢini hatırladık. O ne coĢkuydu. Nasıl bir sarılmaydı. Oruhu Elçibey'e borçluyduk."MuhteĢem bir idealistti."Yazgan hocamızın tabiri buydu.Elçibey tam manasıyla Türk'tü. Türkçüydü.Türkçülük felsefesi zaviyesinden Azerbaycan'ı, Türkiye'yi, Türk Dünyası'nı görüyordu.Türkçülüğü savunanların bahtıkara olmuĢ. Çok çekmiĢlerdir. ĠĢte Sultan Galiyev, Resulzade,Enver PaĢa, hatta M.Kemal.Bu büyük Türkçü böylece "mimlenecekti." Türkçülük, onun "hata"sıydı!.. Oysa ki, Türkçülük,"azadlık" demekti. O ruh ile 16 gün halkı, kadını, yaĢlısı ile Bakü meydanına toladı. Ġstibdadıdevirdi.Milliyeti farklı olsaydı, Nobel'i alırdı.Ama, ondan korkuyorlardı.XXI. yüzyıl Türk asrı olmamalı diyenler, Gaspıralı'nın ideallerinin karayağız elçisini altetmeyekararlıydılar.Sosyal mühendisler, uydurma bir darbe ile onu alaĢağı ettiler. Elçibey de kardeĢ kanıdökülmesin istedi. Kenara -Keleki'ye - çekildi. Orada kahrından öldü.