Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

FATĠH KISAPARMAK ĠLE ELÇĠBEY SOHBETĠYavuz Bülent BAKĠLERTemmuz ayının son günleri. Ġstanbul'da dayanılmaz bir sıcaklık var. Evimin misafir odasındaFatih Kısaparmak'la Elçibey sohbetindeyiz. Sorularıma büyük bir tevazu içinde cevap veriyor.Gözleriyle uzaklarda bir Ģeyler arayarak, zaman zaman dalarak, utanarak, duygulanarak ...anlatıyor.- Sizin, Elçibey'le, önemli bir karĢılaĢmanız, kucaklaĢmanız oldu.- Evet. Öyle...- Onunla ilk defa nerede karĢılaĢtınız?- Ankara'da. Ankara Hastahanesi'nde.- Elçibey'in Ankara'ya geldiğinden nasıl haberdar oldunuz?- Merhum CumhurbaĢkanının hastalığından, Ankara'ya geldiğinden haberim yoktu. Otarihlerde, ben Ġstanbul'daydım. Bir gün beni bir arkadaĢım aradı. Ankara Radyosu'ndanprodüktör KürĢat Özkök. Dedi ki: "Ebulfez Elçibey tedavi için Ankara'ya geldi. ġu anda AnkaraHastahanesi'nde yatıyor. Nedense, onun bu geliĢini ve tedavisini gizli tutuyorlar. Elçibey Prof.Mustafa Kafalı'ya ve eĢine "Fatih Kısaparmak'la mutlaka görüĢmek istiyorum!" demiĢ. Senitanıdığım için, onlar da beni aradılar. ġimdi senin en kısa zamanda hemen Ankara'ya gelmenlazım!"- Elçibey'le daha önceden tanıĢıyor muydunuz?- Hayır! Ben onu sadece gazetelerden tanıyordum. Beni dinlediğinden, bildiğinden hiç birhaberim yoktu!- Sonra?- Tabi hemen Ankara'ya gittim. O zaman Ankara Hastahanesinin BaĢhekimi Doç. Dr. NusretAkyürek idi. Elçibey'i ziyarete birlikte gittik. Odada ayrıca Prof. Dr. Hatice PaĢaoğlu ilecumhurbaĢkanlığı zamanında Elçibey'in özel kalem müdürü Ali Mürseloğlu, KürĢat Özkök vebenim menejerim Mehmet Güngör de vardı. Elçibey beni ayakta karĢıladı. Mavi bir pantolon,mavi bir gömlek giyinmiĢti. O anı hiç unutamam. Merhum CumhurbaĢkanı beni omuzlarımdantuttu. Hiç bir Ģey söylemeden dakikalarca gözlerimin içine baktı. Belki inanmayacaksınız ama,bu süre bana 5 dakika gibi uzun geldi. Bir süre öylece hiç konuĢmadan göz göze baktık.Sonra beni bir ağabey, bir baba Ģefkatiyle kucaklayıp bağrına bastı. Tabi ben de onukucakladım. Bir süre de böyle kaldık. Kollarını sırtımdan çözünce eğilip elini öpmek istedim.Müsaade etmedi. Heyecanlı bir sesle:- Ozanlar kimsenin elini öpmez! Ozanların eli öpülür! Dedi.