Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

Azerbaycan Devlet baĢkanı sıfatını taĢıyordu artık. Ġlk tebliğe gidenlerden biriydim. Elçibey,hiç değiĢmemiĢti. Yine Ģakalar yaparak karĢıladı bizi.Gecesini gündüzüne katıp çalıĢıyordu. Ġlk icraatlarından biri; Kızıl Ordu'yu, Azerbaycan'dankovmak oldu. Millî para, millî marĢ, eğitimde reformlar, lâtin alfabesine geçiĢ hep onunzamanında oldu. Ve tabiî, Ermenistan ile girilen Karabağ harbinin en acımasız ve zorlu aylarıda onun baĢkanlığı sırasında yaĢandı. Bilindiği gibi bu harpte, Ermeni kurmaylarının çoğuRus'tu. Bütün imkânsızlıklara rağmen, kaybedilen toprakların bir kısmı geri alındı. 1993kıĢında, Kelbecer; Ermeniler tarafından sarıldığında, oradaki Türkleri tahliye etmekgerekiyordu. Bey, günlerdir uyumuyordu. Yanında Arif Hacıyev vardı. Türkiye'yi aradılar.Tahliye için iki helikopter istiyorlardı. Türkiye'den yetkililer olumsuz cevap veriyorlardı. Bey,oturduğu koltukta öylece kalakalıyordu, çok üzülmüĢtü. Sonra Çeçenistan'dan Cahar Dudayevaranıyor. KarĢı taraftan gelen cevap, helikopterlerin hemen gönderileceği Ģeklindedir. Ancakmaalesef bölgede, kar, fırtına vardır ve helikopterler Kelbecer'e ulaĢamaz. Sonra isyanlar,ihanetler. Ardından, büyük devletlerin de karıĢtığı, Azerbaycan'daki iktidar savaĢı. Bir yıl önceHaziran ayında baĢkanlığa gelen Elçibey, 1993 Haziran'ında görevini bırakıyor. Doğduğuyerde, Nahçıvan'ın Keleki köyünde bir nevi sürgün hayatı yaĢamaya baĢlıyor.BaĢkanlıktan ayrıldığı günü hiç unutmam. Önceden plânlanmıĢ olduğu üzere, tek oğlumun,Fatih'in sünnet düğününü yapacaktım. Azerbaycanlı dostlarımın çoğu da davetliydi. Fakataynı gün, 17 Haziran'da, Bey'in çekildiği haberini aldık. Dernek BaĢkanımız Cemil Ünal ilebirlikte, Keleki'ye ziyaretine gittik. YılmamıĢtı, yıkılmamıĢtı. Azerbaycan, Güney Azerbaycandilinden düĢmüyordu hâlâ. Bir ara oğlumun sünnet günündeki fotoğrafını çıkardım,imzalamasını rica ettim. Gülerek, "inĢallah toyuna geliriz" dedi ve imzaladı. Daha sonra birkez daha Keleki'ye ziyaretine gittim. Ama ertesi sene, Ģimdiki iktidar tarafındanAzerbaycan'da tutuklandım ve 67 gün cezaevinde yattim ve bu yüzden bir daha Bey'i ziyaretetmek nasip olmadı.Nihayet o geldi Ankara'ya. Beni görünce ilk sözü, tutuklanıĢıma gönderme yaparak; "NiçinBakü'ye gelmiyorsun?" diye takılmak oldu. Sağlık problemleri sebebiyle burada bulunuyorduve hüzünlü havayı dağıtmak istiyordu. Epey sohbet ettik. Ayrılırken elini öpmek istedim, izinvermedi, hasretle kucaklaĢtık. Derken sağlık durumunun pek iyi olmadığını öğrendik.Temmuz ayında Ankara dıĢındaydım. Elçibey ise tedavi için yine Ankara'ya gelmiĢti. DönüĢteilk iĢim ziyaretine gitmek oldu. ZayıflamıĢtı, bitkindi ama uğruna ömrünü adadığı ülkesi yinesohbetinin baĢ konusuydu. "Müjdem var sana" diyordu. "Muhalefeti birleĢtirdik. Elçibey-ĠsaKamber bloku oluĢturduk. Eski silah arkadaĢları yine bir araya geldi. Önümüze engeller çıksada aĢacağız. Seçimlere birlikte giriyoruz, göreceksin biz galip çıkacağız". Sonra, "GüneyAzerbaycan'a sahip çıkın, onlar yetim, öksüz ve arkasızdırlar, onlara ses vermeli, vahidAzerbaycan" diyordu. Ama göremedi. Bir yıldız gibi sessiz ama parlayarak gitti.Senden sonra, yasaklı olduğum, men edildiğim Azerbaycan'a yine gittim Beyim. Gözümükırpmadan gittim. Bakü'de, cenaze törenindeki 200 bin kiĢiden biriydim. Sana karĢı sonvazifem değildi bu. Karabağ'ı, Vahit Azerbaycan'ı görene kadar sürecek. Gittim Beyim. Yinegideceğim.