Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

efahı ise Türkiye'yle mümkün. Azerbaycan, Türkiye ile Türkistan arasında bir geçiĢ köprüsü.Veya kuvvetli bir bağ. O bakımdan Azerbaycan'ın kaybettiği kaybedeceği her karıĢ toprak,Türkiye'den koparılmıĢ bir vatan parçasıdır. Ben bunu böyle gördüm, böyle bildim, böyleinandım. Sonra Rusya'nın bütün menfi propagandalarına rağmen, Azerbaycan'da yaĢayanhalk da bizim gibi Oğuz boyundan. KonuĢtukları dil, bizimki gibi Oğuz Türkçesi. Dinleri ise,bizimki gibi Ġslâm! Yani biz Azerbaycan'la bir elin içi ve dıĢı gibiyiz. Bir paranın yazı ve turasıgibiyiz.ġimdi Elçibey'den dinlediğiniz o sözler, bir arkadaĢımızın yaĢ gününde söylendi. Elçibey dediki: "Birgün Azerbaycan tarihi yazıldığında orada Mehmet Ceylan ismi yoksa, o tarih noksandemektir."Sizin de bildiğiniz gibi Ruslar, Azerbaycan'da çok ciddi bir kültür siyaseti uygulamıĢlar.Azerbaycan Türklerini yavaĢ yavaĢ kendilerine benzetmek istemiĢler. Bu siyasetlerini kırk ayrıalanda, kırk ayrı düzenle, kanla, zulümle uygulamıĢlar. Mesela askersiz, ordusuz bir millet olurmu? Olmaz! Ruslar Azerbaycan'da millî bir ordu kurmamıĢlar. Askere aldıkları AzerbaycanTürklerine harp sanatını öğretmemiĢler. Onları mümkün olduğu kadar silahın dıĢındatutmuĢlar. Azerbaycan'da millî ruhu köreltmeye, öldürmeye çalıĢmıĢlar. ĠstemiĢler kiAzerbaycan gençleri, Azerbaycan halkı Ģiir bilsinler, türkü okusunlar, oyun oynasınlar bir debütün sofralarında içki içsinler... Ġçki bir faciadır elbette. ġiir, türkü, oyun... bir milletinhayatında kayıtsız-Ģartsız çok önemli. Ama kâfi değil. Vatan bir tehlikeye düĢtüğü zamansadece Ģiirle, türküyle, oyunla... düĢman def edilemez. Askerliği bilmek de lazım. Milli orduyukurmak da lazım. Vatan uğruna dövüĢmesini bilmek de, ölmek de lâzım. Hani Ģair ne demiĢ:"Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandırToprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandır!"Ermeniler, Azerbaycan topraklarına, Rus birliklerini de yanlarına alarak saldırdılar.Azerbaycan'ın doğru dürüst bir millî ordusu yoktu. Azerbaycan gençleri savaĢmayı-dövüĢmeyidoğru dürüst bilmiyorlardı. Çünkü vakt-i zamanında savaĢ tekniği kendilerine öğretilmemiĢti.Azerbaycan'ın yeteri kadar silahı da yoktu, cephanesi de. Ermeni saldırısı baĢladıktan sonraTürkiye'den gelen arkadaĢlarla birlikte Azerbaycan'da 5 karete mektebi kurduk. Her defasında700 kiĢi çalıĢtırdık. Azerbaycan gençlerine savaĢma-dövüĢme teknikleri öğrettik. Benim saçımsakalımbirbirine karıĢtı. Gençler beton duvarları yumruklaya yumruklaya yetiĢtiler. Ellerininüzeri adeta nasır bağladı. Sonra onlar cepheye gözlerini kırpmadan koĢtular.Ermeniler silahlarını ve kurĢunlarını Rusya'dan temin ediyorlardı. Ermenileri RusGenelkurmayının gönderdiği subaylar yetiĢtiriyordu. Peki ya Azerbaycan? Azerbaycan silahı vecephaneyi nereden almalıydı? Elçibey'in yardım talebine önce Çeçenistan'dan cevap geldi.Dudayev daha Ģehit edilmemiĢti. Azerbaycan'a 15 kamyon dolusu silah ve cephane vereceğinivaat etmiĢti. Biz o silahları teslim almak için, Azerbaycan'dan 15 kareteciyle birlikte yolaçıktık. BaĢlarında ben vardım. Karayoluyla Çeçenistan'a vardık. Dudayev'le makamındagörüĢtük. Dudayev havacı bir general olduğu için yolda nasıl hareket etmemiz gerektiğini bizeuzun uzun anlattı. Rusların bir hava taarruzunda neler yapmamız gerektiğini söyledi."Önemli olan cephane değildir. Size çok ihtiyacımız var. Siz silahtan dahamühimsiniz. Bu bakımdan bir Rus taarruzu karĢısında önce kendi canınızı