Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

Turgut bey, ölümünden tam iki gün önce, Bakü'den Ankara'ya dönerken uçakta bana "BuElçibey o kadar iyi insan ki." demiĢti. "Eğer o giderse, korkarım sadeceAzerbaycan değil; Türkiye'nin Orta Asya bağlantıları da gider." Acaba "Yeni Ankara"niyetlerini mi sezmiĢti?Aradan iki ay geçti. Elçibey'i devirdiler. Olay, kayıtlara "Rus darbesi" diye geçti. OysaTürkiye'nin yeni yöneticilerinin kendisinin devrilmesinden yana davrandıklarını da biliyordu.Darbeye karĢı koyabilirdi. Ġktidar uğruna tek bir Azerî kanı dökmemeyi düĢünecek kadar"romantik" idi. O, "Bey" di. Bakü'yü bıraktı; Nahcıvan'ın en ucunda doğduğu köy Keleki'yeçekildi. Keleki'ye koĢtum. Küçük bir kulübe; bir çıplak masa, bir de sandalye. Keleki'de birgün olsun, bana kendi deyimiyle ifade ettiğince "Türkiye'nin serdarları"na, açıktansitem etmedi. Dört yıl, yine dimdik, bir "bey" olarak; yasal CumhurbaĢkanlığısüresinin bitimini bekledi ve Bakü'ye döndü.Ġktidarın tekrar ufukta göründüğü günlerde, aniden ve erkenden bu dünyadan göçtü.Günlerdir, ardından ağıtlar düzülüyor.Elçibey, alıĢılmadık türden dobra, derviĢ, aksakal kimlikli, eriĢilmez yücelikte bir ruhsoyluluğuna sahip, bir Türk lideriydi. Kısacası:O, "Bey"di.Sabah Gazetesi. 3.Eylül 2000