Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

GÖKTE DOLUNAY VARDISevinç ÇOKUMElçibey Azerbaycan'da demokrasiye geçiĢ döneminin lideriydi. Olabildiğince Demokrasiye, çoksesliliğe önem veriyordu. Milliyetçiydi, Atatürkçüydü. Seçimle CumhurbaĢkanı oldu, darbeyleuzaklaĢtırıldı. Erken kazandı, erken kaybetti. Azerbaycan için pek yeni olan bazı değerler yerliyerine oturmamıĢken iĢlerin sadece vatanseverlikle yürümeyeceği ortadaydı.Elçibey'in politikası biraz daha esnek olsaydı, daha geniĢ kitlelerce destek görebilirdi. KarabağAzerbaycan için millî dâvalardan biri olduğu halde, bağımsızlığına yeni kavuĢmuĢ, serbestpiyasa ekonomisine geçiĢ sancıları içindeki Azerbaycan'ın Karabağ'daki savaĢı sürdürmesiyararlı olmayacaktı elbette. Elçibey'in bir büyük hedefi vardı: Kuzey Azerbaycan'la, güneyAzerbaycan'ın birleĢmesi. Oysa, önce Kuzey Azerbaycan sağlam sarsıntısız temeller üstündeyükselmeliydi.CumhurbaĢkanı olduktan sonra, Karabağ savaĢını sona erdirecek bir tutum izleyebilseydi,belki arkasındaki kitleyi bölünmeden elinde tutabilseydi apar topar yapılmıĢ bir darbeyle karĢıkarĢıya kalmayacaktı. Ama benim görebildiğim kadarıyla yetmiĢ yıl baskılı bir rejim altındakalan bir toplumun yeni sıkıntılara tahammülü olamazdı. Onlara idealler değil, gelecek içingüven verebilecek yapıda birisi birileri gerekti.Bütün bunlar bir yana Elçibey Azerbaycan tarihinde ceditçilerden sonra yıldızı parlayan veparlayacak olan bir dâva adamı, bir büyük öncüdür.Fakat onu tarih içersinde sadece Ģu ifadeyle belirlemek yetersizdir bence. Elçibey bir duyguadamıydı aynı zamanda. Bu yazıya bir hâtıramı almak istiyorum. Azerbaycan'a yine öylekalabalık bir grupla gidiĢlerimizden birinde Hazar Denizi'yle ilgili bir efsane anlatmıĢlardı.Rivayete göre Hazar Denizi eğer Türkler'in yıldızı dünya semalarında parlayacaksa kabarıryükselirmiĢ. Hatta bazı gençler suyun seviyesini ölçerlermiĢ zaman zaman.Elçibey bir akĢam bizleri yemeğe davet etmiĢti. KarĢılıklı sohbet ederken bir ara kendisine buefsaneyi hatırlattım. Gülümsedi. Bir süre sonra "Haydi gidiyoruz" dedi. Hepimiz ĢaĢırmıĢtık."Nereye?" diye soracak olduk. Elçibey: "Hanımefendi siz Hazar'dan söz etmediniz mi?Hazar'a gidiyoruz..."EĢim, ben, Turan Yazgan Hoca ve grubumuzdan bir kısım arkadaĢımız Hazar Denizi'ninyolunu tuttuk. Tam da suların yükseliĢ zamanıydı. Gökte dolunay vardı; sular hıĢımlıydı fakatüĢütmüyordu insanı. Dalgalardan nasibimizi alarak üstümüz baĢımızla sulara girdik, yarıyakadar ıslandık. Bir de gülme aldı bizi. Öyle gülerken bütün kaygıları bir yana atmıĢkenfotoğraflar çektik. ġiirler söyledik, sohbetler ettik. Hazar'ın suları içimize ruhumuza iĢledi.Sonra kıyıya çıktık; hep birlikte oradaki çayhanede oturduk. Elçibey garsonu çağırdı. "Ne varoğlum" diye sordu. Çocuk "Ġtburnu..." dedi. Ġtburnu meğer kuĢburnuymuĢ.. Neyse birsürahiye koymuĢ getirdi. Ġçtikçe üstümüzün baĢımızın ıslaklığını unuttuk. Elçibey'le yine ogece itburnu içerek bir mülakat yaptım.