Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

kadar önemli mi' diye sorup 'Evet önemli' cevabını alana kadar cihazı göndermedi. Elçibey'intelefonu aldıktan sonra nasıl çocuk gibi neĢelendiğine tanığım; alete teknik iĢlevinden ötemanalar yüklediğini de biliyorum. Aliyev'le Yılmaz arasındaki diyaloğu öğrendiğinde nasılmutlu olduğunu da...Hastalığını hiç önemsemedi. Sıradan sıkıntılardı ona göre yaĢadığı: "Kurban, onca zamanihmalkâr davrandık, acısı çıkmaktadır Ģimdi. Ama eyiyem... Daha düĢmezem..."Diyordu bakıĢı. Dermansızlıktan nefret ediyor, ızdırabının yüzüne yansıyıp etrafındakilereüzüntü vermesinden rahatsız oluyordu. ġikâyetçi olmak, talepkârlık tabiatında bulunmayanĢeydi zaten...Ancak iĢ iĢten geçtikten sonra teĢhis konulmuĢ, yapacak fazla bir Ģey kalmamıĢtı hastalığına."Kaval taĢına döndüm artık..." demekle yetindi..Tabiatın bir Ģekilde içini boĢalttığı değiĢik ebatta taĢ kütlelerden oluĢan bir tepenin özelliğiydisözünü ettiği. Her tonda ses elde edilebilen ve bu yüzden davul gibi kullanılıp müzikyapılabilen taĢlara benzetiyordu bedenini..Çok geçmedi, ölüm haberi geldi...Yüreğimin kabardığı bir akĢam onu arayıĢımı, teselli içintelefonda Fuzuli'den not ettirdiği beyitleri, sonra bir hat ustası bulup mısraları kâğıdadöktürüĢümü hatırladım; bunaldım...Kahır denilen bu olsa gerek...Radikal Gazetesi. 25 Ağustos 2000