Kitap10 - Prof. Dr. Ebülfeyz ELÇİBEY - turan-sam

ELÇĠBEY GENÇLĠĞĠAhmet KABAKLI15 günlük iznimden sonra, inĢallah hayırlı olacağını umduğum yazılarıma, Türk dünyasınıngönlünde kutsallaĢan mübarek bir isimle baĢlıyorum: O da beni ve çoğumuzu hasrette bırakıpgiden Ebulfez Elçibey'dir.Sevgili merhum Elçibey, mahiyetini o zaman bilmediğim hastalığı dolayısiyle Türkiye'ye geldi.Uzakta olduğum için, onun beni arayıp haber vermesine rağmen, karĢılamaya ve görüĢmeyegidemedim. ĠĢte bunun üzüntüsü içinde iken acı haberi geldi. Daha önce, baskılar yüzündenTürkiye'mize gelemediği için yıllardır görüĢemediğim Elçibey'i iki defa üstüste kaybetmiĢoluyorum; ne yazık!Elçibey, Allah'ın rahmetine Türkiye'nin bir hastanesinde kavuĢtu. Azerbaycan'ın Türklüğün özevladı olduktan baĢka bizim de öz vatandaĢ ve büyüğümüz olarak öldü. Bu sebeple cennetelâyık o insana sırf Azerbaycan'ın değil, Türkiye halkının da büyük Ģehidi gözüyle bakıyoruz.Onu yetiĢtirdiği vatansever gençlere, milletine ve ailesine sabırlar ile baĢsağlığı diliyoruz.Dileriz ki, onun yüce bağıĢlayıcı ruhu, ona karĢı iĢlenen günahları bahtına üĢüĢtürülen kötüniyetli cefaları, küçüklükleri affetsin.Milletine inanmıĢ bu eĢsiz genç adama hayranlığım, 1990'lı yılların baĢlarında, sayın ĢairBahtiyar Vahapzade ve kardeĢim Prof. Turan Yazgan'la birlikte Bakü'da görüĢmelerimizlebaĢlamıĢtı. O yıllarda bütün soydaĢlarımızın ümitle bağlandığı güzel Elçibey adı dillerimizerenk vermeye baĢlamıĢtı. Azerbaycan gençliği gibi Türkiye'deki üniversite öğretmen veöğrencilerinin de esirlikten kurtuluĢ kahramanı olmuĢtu.Bakü'müzde Sovyet despotluğunun zâlim cellâtları bizim ziyaretimiz sırasında son iğrençfacialarını oynuyorlardı. Sonradan, Elçibey'in teklifiyle "Azatlık Meydanı" adı verilen meĢhuralanda, Rus tankları bine yakın Azeri gencini ezip Ģehid etmiĢti. Ancak, bu barbarlıklarınakarĢı, Azeri kardeĢlerimizin, bilhassa hanımların fedakarlığı ümit vericiydi. GösterdikleridireniĢ, lanet ve nefret seli, bu canavar imparatorluğun küstah bürokratlarını yıldırıpdairelerine, evlerine tıkmıĢtı. Gönüllere bağımsızlaĢma sevinci bu yüzden gelmiĢ hemen herköĢe bucak milliyetçi, istiklalci, gençlerimizin, Ģair ve yazarlarımızın tek bayrak halindeElçibey'e bağlı "Halk Cephesi" coĢkunluklarına devredilmiĢti.O günlerde Bakü, Gence ve Karabağlı halkımız sanki gerçek bağımsızlığa kavuĢmuĢMüslüman Türkler'in iman ve ümitle varoluĢ destanı gibiydi. Ermeni ve Rus düĢmanlarınakarĢı büyük zafer kazanmıĢcasına bu halk gezdiğimiz yerlerde önce Ankara'ya güveniyorTürkiye'nin itibar ve sevgisi, anlatılmaz doruklarda geziyordu. Taksi Ģoförleri, bizleri tanıyor veısrarımıza rağmen katiyyen para almıyorlardı. Esnaftan bir mendil satın almaya kalksak, üstede kravat hediye etmeğe kalkıyorlardı. Elçibey'in "Halk Cephesi" gençlerinden bir hanımkız ileeĢi bana ve eĢime, gönüllü "Evlat" oldular, aynı yıl onları Ġstanbul'da ağırlayıp bahtiyar olduk.Yani sadece aynı milletten değil, birbirini çok seven akrabalar oluvermiĢtik. Bu yakındostlukların hepsi, milleti karĢısında Rus zulmünü ve onlara bağlı çıkarcıların alçaklıklarını