fe91dea1d5b6e592e5c65ce9c2fcbec67ee61d14

Bu perspektifte, öznenin kendisi belli bir yanlış-tanıma sayesindekurulur: Öznenin kendini ideolojik davanın yaptığı çağnnm muhatabıolarak "tanıması"m sağlayan ideolojik çağırma süreci, zorunlu olarakbelli bir kısa devreyi, "ben zaten oradaydım" türünden bir yanılsamayıiçerir; bize çağırma teorisinin en gelişkin versiyonunu sunmuş olanMichel Pêcheux'nün işaret ettiği üzere (Pêcheux 1975), bu yanılsamanınkomik sonuçlan da vardır: "Sen proleterken, tevekkeli değil proleterolarak çağırdılar seni" türünden bir kısa devre söz konusudur. BuradaPêcheux, Marksizmi, şu ünlü şakayı yapan Marx Biraderlerle tamamlar:"Bana Emanuel Ravelli’yi hatırlatıyorsun." "Ama ben EmanuelRavelli'yim zaten." "Tevekkeli değil, ona benziyorsun!"Simgesel "öznesiz süreç" içindeki bu Althusserci yabancılaşmaetiğinin tersine, Lacancı psikanalizin içerdiği etiğe ayrılma etiği adınıverebiliriz. Lacan'ın ünlü "arzuna boyun eğmeme" (ne pas céder surson desir) düsturu, Gerçek ile simgeselleşmesini birbirinden ayıranmesafeyi ortadan kaldırmamamız gerektiğini anlatmak ister: Arzunun*nesnesi-nedeni işlevini gören şey, Gerçek'in her türlü simgeleştirmeninüzerindeki bu fazlasıdır. Bu fazlayla (daha doğrusu, artıkla)uzlaşmak demek, simgesel bütünleşmeye-çözülmeye direnen temelbir çıkmaz ("antagonizma"), bir çekirdek olduğunu kabullenmek demektir.Böyle bir etik konumu, en iyi şekilde, geleneksel Marksizmintoplumsal antagonizma anlayışıyla arasındaki karşıtlık sayesinde biryere oturtabiliriz. Geleneksel Marksist anlayış birbirine bağlı iki özellikiçerir: (1) Bütün diğer antagonizmalan "dolayımlayacak", yerlerinive özgül ağırlıklannı belirleyecek bir ontolojik önceliğe sahip temelbir antagonizma vardır (sınıf antagonizması, ekonomik sömürü);(2) tarihsel gelişme bu temel antagonizmayı çözmeye ve bu.sayede diğerbütün antagonizmalan dolayımlamaya yönelik, bir zorunluluk olmasada en azından "nesnel bir olasılık" yaratır - ünlü Marksist formülasyonuhatırlayacak olursak, insanlığı yabancılaşmaya ve sınıfaynmlanna itmiş olan mantık, aynı zamanda onu ortadan kaldırmanınkoşulunu da yaratır - Marx'in çağdaşı Wagner'in, Parsifal'in ağzındansöylediği gibi, "die Wunde schliesst der Speer nur, der sie schlug"( Y ara ancak onu açmış olan mızrak tarafından iyileştirilebilir).Marksist devrim, devrimci durum anlayışı bu iki özelliğin birliğiüzerine kurulur: Gündelik bilincin, bütün sorunlan çözmeksizin -y a­ni toplumsal bütünlüğün antagonist karakterini cisimleştiren temel