fe91dea1d5b6e592e5c65ce9c2fcbec67ee61d14

"antagonizma" olarak kavramsallaştınlmıştır: simgeselleştirilemeyentravmatik bir toplumsal bölünme) maskeleyen bir "yanılsama"dır.İdeolojinin işlevi bize gerçeklikten kaçılacak bir nokta sunmak değil,toplumsal gerçekliğin kendisini travmatik, gerçek bir çekirdekten birkaçış olarak sunmaktır. Bu mantığı açıklamak için, bir kez daha PsikanalizinDört Temel Kavramı'na göndermede bulunalım (Lacan1979, 6. bölüm). Lacan burada Zhuang Zi'nin ünlü paradoksundanbahseder; Zhuang Zi rüyasında bir kelebek olduğunu görür ve uyandıktansonra kendine şu soruyu sorar: Şu anda rüyasında Zhuang Ziolduğunu gören bir kelebek olmadığını nereden biliyordur? Lacan'ınyorumu bu sorunun iki nedenle haklı olduğu şeklindedir.Bir kere, bu Zhuang Zi'nin aptal olmadığını kanıtlar. Lacan'ın aptaltanımı, kendisiyle dolaysız olarak özdeş olduğuna inanan kişidir,kendisine karşı diyalektik olarak dolayımlanmış bir mesafe almaktanaciz kişi; tıpkı kral olduğunu zanneden, kral oluşunu kendisinin de birparçasını oluşturduğu bir öznelerarası ilişkiler ağının ona yüklediğisimgesel bir görev olarak değil de kendi dolaysız özelliği/mülkü olarakgören bir kral gibi (Wagner'in hamisi Bavyeralı II. Ludwig, kralolduğunu zanneden bir aptal olan krallara örnek verilebilir).Ama bununla da kalmaz: Kalsaydı, özne bütün içeriği başkaları tarafından,öznelerarası ilişkilerin oluşturduğu simgesel ağ tarafındantedarik edilen bir boşluğa, boş bir yere indirgenebilirdi: Ben "kendiiçimde" bir hiçimdir, kendimin pozitif içeriği başkaları için ne olduğumdur.Başka bir deyişle, bununla kalsaydı, Lacan'ın son sözü özneninradikal bir yabancılaşması olurdu. Öznenin içeriği, "ne olduğu",ona simgesel özdeşleşme noktalan sunan, belli simgesel görevleryükleyen dışsal bir anlamlandmcı ağ tarafından belirlenirdi. Ama Lacan'ın,en azından son çalışmalanndaki temel tezi, özne için büyükÖteki’nin, yabancılaştıncı simgesel ağın dışında da belli bir içeriğe,bir tür pozitif tutarlılığa sahip olma imkânı olduğu şeklindedir. Buöteki imkân da fantazinin sunduğu imkândır: Özneyi bir fantazi nesnesiyleeşitlemek. Zhuang Zi, rüyasında Zhuang Zi olduğunu görenbir kelebek olduğunu düşündüğünde, bir bakıma haklıydı. Kelebek,onun fantazi-kimliğinin çerçevesini, omurgasını oluşturan nesneydi.(Zhuang Zi - kelebek ilişkisi SOa şeklinde yazılabilir). Simgesel gerçeklikteZhuang Zi idi, ama arzusunun gerçeğinde bir kelebekti. Kelebekolmak, onun simgesel ağ dışında kalan pozitif varlığının tüm tutarlılığıydı.Terry Gilliam’ın totaliter bir toplumu iğrenç denecek ölçüdekomik bir biçimde betimleyen Brazil filminde bunun bir yankı­