fe91dea1d5b6e592e5c65ce9c2fcbec67ee61d14

sorunu çözmeksizin- hiçbir tikel sorunu çözmenin mümkün olmadığınınihayet açıkça anladığı bir metaforik yoğunlaşma durumudur bu."Normal", devrim-öncesi bir durumda, herkes kendi tikel savaşını verir(işçiler daha iyi ücret almak için greve giderler, feministler kadınhaklan için, demokratlar siyasi ve toplumsal özgürlükler için, çevrecilerdoğanın sömürülmesine karşı, banş hareketlerine katılanlar savaştehlikesine karşı, vb. savaşırlar). Marksistler bu tikel mücadelelerekatılanlan, sorunlannın tek gerçek çözümünün küresel devrimdeyattığına ikna etmek için bütün yeteneklerini ve tartışma maharetlerinikullanırlar: Toplumsal ilişkiler Sermaye'nin tahakkümü altında olduğusürece, cinsiyetler arasındaki ilişkilerde her zaman cinsiyetçilikolacaktır, her zaman bir dünya savaşı tehdidi olacaktır, siyasi ve toplumsalözgürlüklerin askıya alınması tehlikesi her zaman olacaktır,doğanın kendisi her zaman acımasız bir sömürünün nesnesi kalacaktır...Demek ki küresel devrim temel toplumsal antagonizmayı yıkarak,saydam, rasyonel olarak yönetilen bir toplumun oluşmasını sağlayacaktır."Postmarksizm" denilen şeyin temel özelliği, bu mantıktan kopmasıdırtabii ki - kaldı ki söz konusu mantık ille de Marksist bir anlamasahip olmak zorunda değildir: Marksizm açısından bakıldığındaikincil görünen antagonizmalann neredeyse hepsi bu asli rolü, diğerbütün antagonizmalar için dolayımlayıcı olma rolünü devralabilirler.Örneğin feminist fundamentalizm (kadınlar özgürleşmeden, cinsiyetçilikyok edilmeden hiçbir küresel devrim yapılamaz); demokratikfundamentalizm (Batı medeniyetinin temel değeri olarak demokrasidir;diğer bütün mücadeleler -ekonomik, feminist mücadeleler, azınlıklannmücadeleleri, vb.- temeldeki demokratik, eşitlikçi ilkenin uygulamalanndanibarettir); ekolojik fundamentalizm (insanlığın temelsorunu ekolojik çıkmazdır) ve -neden olmasın?- Marcuse'nin Eros veUygarlık'mda ifade edildiği biçimiyle bir psikanalitik fundamentalizm(kurtuluşun anahtan baskıcı libidinal yapıyı değiştirmektedir:bkz. Marcuse 1955) de mevcuttur.Psikanalitik "özcülük" paradoksal bir şeydir, zira özcü mantıktangerçek kopuşu tam da psikanaliz sunmaktadır - en azından Lacancıbir okuma içinde. Yani Lacancı psikanaliz tayin edici bir adım atarak,tikel mücadelelerin indirgenemez çoğulluğunu olumlayan -başka birdeyişle, bunların bir eşdeğerlikler dizisi halinde eklemlenmelerininher zaman tophımsal-tarihsel sürecin radikal olumsallığına bağlı olduğunugösteren- bildik "postmarksist" özcülük karşıtlığının ötesine