fe91dea1d5b6e592e5c65ce9c2fcbec67ee61d14

Yovel'in kendi lehine kullanabileceği en önemli savdan, yani "Güzellik"ve "Yücelik" kavramlanmn iç içe geçmişliğinden niye bahsetmediğinianlamış değilim. Eğer Hegel'e göre Grek dini Güzelliğin dini,Yahudi dini de Yücelik dini ise, diyalektik sürecin mantığının bizi,onun kopma, dolayımlanma noktası, özgöndergesel negatiflik noktasıolduğu için Yüceliğin Güzelliği takip etmesi gerektiği sonucuna varmayaittiği açıktır. Hegel Güzellik/Yücelik çiftini kullanırken, Kant'm Yargıgücünün Eleştirisi'den yola çıkar tabii ki; Kant bu kitapta Güzellikile Yücelik'i nitelik-nicelik, biçimli-biçimsiz, sınırlı-sınırsız gibianlamsal eksenler üzerinde birbiriyle karşıtlaştırır: Güzellik sakinleştirirve rahatlatır; Yücelik heyecanlandırır ve tahrik eder. "Güzellik"duyuüstü İdea'nm maddi, duyumsal mecra içinde, kendi uyumluoluşumu içinde ortaya çıktığı zaman uyarılan histir - İdea ile onunifadesinin duyumsal malzemesi arasında dolaysız bir uyum olduğuhissidir; oysa Yücelik hissi kaotik, korkutucu sınırsız olgulara (sertdeniz, kayalık dağlar) bağlıdır.Gelgelelim Güzellik ile Yücelik arasındaki birincil karşıtlık hazhoşnutsuzlukekseni üzerindeki karşıtlıktır: Güzel bir görüntü bizehaz verir, oysa "nesne, ancak hoşnutsuzluğun dolayımıyla mümkünolan bir hazla yüce olarak alımlanır" (Kant 1964: 109). Kısacası Yüce"haz ilkesinin ötesinde"dir, hoşnutsuzluğun kendisinin verdiği paradoksalbir hazdır (bu tam da keyfin [jouissance] tanımıdır -Lacancıtanımlarından biri). Bu da demektir ki Güzelliğin Yücelikle olan ilişkisi,dolayımsızlığın dolayımla olan ilişkisiyle örtüşür - onun dolayımsızlığınındolayımlanma biçimi olarak Yüce'nin Güzelliği takipetmesi gerektiğinin bir başka kanıtı da budur. Daha yakından incelendiğinde,Yüce'ye özgü bu dolayım neleri içerir? Kant'ın Yüce tanımınıaktaralım:Yüce şöyle tanımlanabilir: Yüce (doğaya ait) öyle bir nesnedir ki onun tem ­sili (Vorstellung), zihni, doğanın bizim m enzilimiz ötesine çıkarılmasını, fik irlerinsunuluşuna (Darstellung) denk bir şey-olarak görm eye iter. (Kant 1964:119)Lacan'ın Psikanaliz Etiği hakkındaki Seminerinde yaptığı yüce nesnetanımını adeta önceleyen bir tanımdır bu: "(İmkânsız-gerçek) Şey düzeyineçıkarılmış bir nesne". Yani Kant'ta Yüce, iç dünyaya ait, ampirik,duyumsal bir nesnenin Ding an sich'le, aşkın, fenomen-ötesi, ulaşılmazkendinde-Şey'le ilişkisini adlandırır. Yüce'nin paradoksu şöyledir:Olgusal, ampirik deneyim nesnelerini kendinde-Şey'den ayıran