SPRAWOZDANIE - Centrum Zdrowia Dziecka

Uzyskane wartości HEF korelowano w obu grupach z wiekiem badanych dzieci, stęŜeniem
bilirubiny związanej, bilirubiny bezpośredniej oraz aktywnością GGTP, AspAT i AlAT w
surowicy krwi.
Wyniki: Średnia wartość wątrobowego wskaźnika ekstrakcji HEF była wyraźnie wyŜsza w
grupie I niŜ w grupie II, a róŜnica ta była statystycznie istotna. Stwierdzono, Ŝe dla wartości
odcięcia HEF=80% czułość metody wynosi 81,8%, specyficzność 76,8% a dodatnia
przewidywana wartość wynosi 85,7%.
Zakresy wartości HEF w badanych grupach były szerokie i nakładały się na siebie. Jednak
zaobserwowano, Ŝe w grupie I HEF wynosił powyŜej 90% u 16 dzieci (72%) w
przeciwieństwie do grupy II, w której HEF wynosił powyŜej 90% tylko u 2 dzieci (22%).
W grupie I nie znaleziono istotnej korelacji pomiędzy HEF a bilirubiną związaną i bilirubiną
całkowitą. W grupie II wykazano istotną statystycznie korelację pomiędzy HEF i bilirubiną
związaną oraz bilirubiną całkowitą. Wysokie wartości HEF stwierdzano przy niskich
stęŜeniach zarówno bilirubiny związanej jak i bezpośredniej, a wartość HEF malała ze
wzrostem stęŜenia obu rodzajów bilirubiny we krwi.
Nie znaleziono statystycznie istotnej zaleŜności pomiędzy wartością HEF a aktywnością
AspAT, AlAT, GGTP ani wiekiem badanych dzieci w grupie I ani w grupie II.
Wnioski:
1.Ocena wątrobowego wskaźnika ekstrakcji (HEF) powinna stanowić integralną cześć
badania cholescyntygraficznego u dzieci. Jest to prosta, nieinwazyjna metoda,
odzwierciedlająca funkcję hepatocytów, którą moŜna wykorzystać podczas rutynowo
wykonywanego badania cholescyntygraficznego.
2.Ilościowa ocena funkcji komórki wątrobowej uzyskana w oparciu o metodę
dekonwolucyjną zwiększa specyficzność cholescyntygrafii w róŜnicowaniu cholestaz
okresu niemowlęcego.
Dwie prezentacje zjazdowe.
S 80/2003
Tytuł: „Model postępowania diagnostyczno-terapetycznego u noworodka z prenatalnie
rozpoznaną wadą układu moczowego”.
Kierownik grantu: doc. dr hab. Małgorzata Baka-Ostrowska
W trakcie realizowaniu grantu wewnętrznego S 80/2003 opracowano model postępowania
diagnostyczno – terapeutycznego u noworodka z prenatalnie rozpoznaną wadą układu
moczowo-płciowego:
1. schemat postępowania z noworodkiem z prenatalnie rozpoznanym wodonerczem
jednostronnym – badanie USG powinno być wykonane w 2 – 3 dobie Ŝycia, a
następnie w zaleŜności od stopnia poszerzenia miedniczki nerkowej naleŜy wykonać:
a. gdy miedniczka jest bez poszerzenia, kontrolne USG nerek po 1 miesiącu
Ŝycia
b. gdy miedniczka jest poszerzona do 2 cm, badanie renoscytygraficzne po 1
miesiącu Ŝycia
c. gdy miedniczka ma wymiary 2 – 4 cm, badanie renoscytygraficzne w 2 – 3
tygodniu Ŝycia
d. gdy miedniczka jest powyŜej 4 cm, nefrostomię przezskórną
102