SPRAWOZDANIE - Centrum Zdrowia Dziecka

wartościami w kontrolnej grupie zdrowych dzieci. Materiał stanowiło po 20 dzieci w wieku 8-
18 lat po transplantacji nerki, z dobrą czynnością przeszczepu (poziom kreatyniny w surowicy
ok. 2 mg%) leczonych cyklosporyną (grupa 1), takrolimusem (grupa 2) oraz 11 dzieci z
przewlekłą niewydolnością nerek o niewielkim stopniu zaawansowania (takŜe poziom
kreatyniny do 2 mg%), które nie były leczone sterydami (grupa 3) oraz 20osobowa grupa
kontrolna w adekwatnym wieku. Zakończono rekrutację do grup, wykonano wszystkie
planowane oznaczenia laboratoryjne. Aktualnie dane są w trakcie opracowań statystycznych.
Metody i uzyskane etapowe wyniki są cytowane w załączonych publikacjach zjazdowych.
Całość wyników grantu będzie w najbliŜszym czasie opracowana i przygotowana do
publikacji
Cztery prezentacje zjazdowe.
S84/2003
Tytuł: „Nieinwazyjna, biochemiczna diagnostyka prenatalna zespołu Smitha, Lemlego
i Opitza -ocena wartości diagnostycznej oznaczania płodowych metabolitów
steroidowych w moczu cięŜarnej kobiety”
Kierownik grantu: doc. dr hab. n. med. Ewa Małunowicz
Wyniki:
Zespół Smitha-Lemlego i Opitza (SLO) jest dziedziczoną autosomalnie-recesywnie chorobą,
spowodowaną przez obniŜoną aktywność reduktazy 7-dehydrocholesterolu. Rezultatem tego
jest obniŜony poziom cholesterolu a zwiększony poziom 7-dehydrocholesterolu i 8-
dehydrocholesterolu w płynach ustrojowych i tkankach. Charakteryzują tą chorobę liczne
cechy dysmorfii, mnogie wady rozwojowe oraz opóźnienie rozwoju psychoruchowego.
Częstotliwość występowania w Polsce oszacowana jest na 1:2000 do 1: 4000 urodzeń, co
czyni zespół SLO jedną z najczęstszych wrodzonych wad genetycznych.
Celem pracy była ocena diagnostyczna oznaczania metodą GC/MS w moczu cięŜarnej matki
z grupy ryzyka (25%) urodzenia dziecka z zespołem SLO, 7-dehydrometabolitów
steroidowych pochodzenia płodowego, syntetyzowanych w nadnerczach płodu z 7-
dehydrocholesterolu. Dostają się one do krąŜenia matczynego a jest to 7-dehydropregnantriol
oraz 8-dehydroestriol. Analiza taka mogłaby znaleźć zastosowanie jako nieinwazyjna
diagnostyka prenatalna zespołu SLO, moŜliwa do wykonania około12 tygodnia ciąŜy.
11 ciąŜ z grupy ryzyka zespołu SLO było ocenianych prenatalnie. Były to seryjne oznaczania
estriolu (E3), 8-dehydroestriolu (8-DHE3), pregnantriolu (PT) i 7-dehydropregnantriolu (7-
DHPT) w jednorazowym moczu matki zbieranym pomiędzy 9 a 20 tygodniem ciąŜy. Jako
jednoczesną inwazyjną diagnostykę u 8 pacjentek zastosowano analizę mutacji genu 7-DHCR
w kosmówce łoŜyska (11-12 tydzień ciąŜy) lub oznaczenie 7-dehydrocholesterolu w płynie
owodniowym (1 pacjentka-18 tydzień ciąŜy). Wszystkie zastosowane metody były
diagnostyczne i potwierdziły 9 zdrowych płodów (w tym 7 heterozygot), oraz 2 chore płody
od tej samej matki, z 2 kolejnych ciąŜ. U tej ostatniej pacjentki (1 ciąŜa- 18 tydzień) w płynie
owodniowym stwierdzono zwiększone stęŜenie 7-dehydrocholesterolu tzn. 9.87 µg/ml (nasz
zakres referencyjny dla n=39 wynosi 0.0026± 0.0015). Natomiast w moczu potwierdzono
jednocześnie zwiększone stosunki 7-DHPT/PT oraz 8-DHE3/E3, odpowiednio 0.74 i 1.7
(ustalony zakres referencyjny dla n=48 wynosi odpowiednio 0-0.0147 i 0-0.019). W drugiej
ciąŜy u tej pacjentki juŜ w 10 i 12 tygodniu potwierdzono zwiększone stosunki 7-DHPT/PT
(0.0195: 0.0482) i w 12 tygodniu 8-DHE3/E3 (0.0643). Badania genetyczne w bioptacie
kosmówki potwierdziły mutacje genu 7-DHCR.
105