SPRAWOZDANIE - Centrum Zdrowia Dziecka

hipoplazji lewej tętnicy wieńcowej, najprawdopodobniej wtórnie do utrudnienia napływu
spowodowanego przez zmieniony płatek zastawki neoaorty. Ze względu na anatomię przedoperacyjną
wady i tętnic wieńcowych u 6 pacjentów tętnice wieńcowe zostały przeszczepione wysoko (ponad
zatoką Valsalvy). Odejście tętnic wieńcowych przeszczepionych w jednym fragmencie ściany (ujście
„B” i „C”) znajduje się pod ostrym kątem w stosunku do ściany neoaorty, co aktualnie nie powoduje
zaburzeń przepływu, jednak u jednego pacjenta współistnieje z istotną niedomykalnością zastawki
neoaorty.
W bezpośrednim okresie pooperacyjnym u 9 pacjentów wykonano 9 zabiegów przezskórnej
embolizacji kolaterali, 3 angioplastyki balonowe zwęŜonych tętnic płucnych oraz jedną angioplastykę
balonową koarktacji aorty. W wyniku zabiegów u wszystkich pacjentów było moŜliwe odłączenie
respiratora i wypisanie z oddziału pooperacyjnego. W dalszym okresie pooperacyjnym u 4 pacjentów
w wieku od 10 do 72 miesięcy po korekcji anatomicznej TGA wykonano interwencyjne poszerzanie
zwęŜeń tętnic płucnych i aorty.
Grupa pacjentów przedoperacyjnych
W okresie od marca 2002 do sierpnia 2005 roku, 42 miesiące prowadzenia projektu, u 61 pacjentów w
wieku 2,7 +/- 6,3 dni (zakres od 1 do 47 dni) z nieinwazyjnym rozpoznaniem TGA wykonano zabiegi
przezskórnej atrioseptostomii balonowej metodą Rashkinda oraz aortografię okluzyjną, w celu
wykazania anatomii tętnic wieńcowych. Wykazano typ A anatomii tętnic wieńcowych u 48 pacjentów
(78,7%), typ B u 2 pacjentów (3,3%), typ D u 10 pacjentów (16,4%) i typ E u jednego pacjenta
(1,6%). W badanej grupie nie stwierdzono typu C anatomii tętnic wieńcowych u Ŝadnego pacjenta.
W czasie anatomicznej korekcji przełoŜenia wielkich pni tętniczych u wszystkich pacjentów anatomia
tętnic wieńcowych została potwierdzona śródoperacyjnie.
Wnioski:
1. Wyniki wczesne i średnioterminowe anatomicznej korekcji przełoŜenia wielkich pni
tętniczych w zakresie anatomii tętnic wieńcowych są bardzo dobre bez względu na ich typ
anatomiczny.
2. Istotne pooperacyjne zmiany anatomiczne tętnic wieńcowych występują sporadycznie.
3. W istotnej grupie pacjentów po anatomicznej operacji przełoŜenia wielkich pni tętniczych
występują wczesne i późne pozawieńcowe powikłania anatomiczno-hemodynamiczne
wymagające diagnostyki inwazyjnej i terapii interwencyjnej.
Dwie publikacje.
PB 0371/P05/2002/23
Tytuł: „Analiza występowania niektórych genów, molekularnych markerów zjadliwości w
szczepach klinicznych i środowiskowych Campylobacter jejuni/coli”
Kierownik grantu: dr n. med. ElŜbieta RoŜynek
Materiał i metody.
Materiał do badań stanowiły 204 szczepy Campylobacter. 82 szczepy kliniczne wyizolowano z próbek
kału od dzieci z objawami biegunki ostrej i przewlekłej, w tym 64 szczepy C.jejuni i 18 C.coli.
Wymazy z tusz kurzych posiewano w Zakładzie Bezpieczeństwa śywności i śywienia Instytutu
śywności i śywienia w Warszawie według Polskiej Normy PN-ISO10272 wyodrębniając 122 szczepy
Campylobacter, w tym 74 naleŜało do gatunku C.jejuni, a 48 do gatunku C.coli. Próbki kału od dzieci
posiewano zgodnie z wytycznymi WHO. Identyfikację gatunkową prowadzono metodą klasyczną oraz
w oparciu o technikę multiplex PCR. W przypadkach wątpliwych stosowano reakcję PCR z uŜyciem
swoistych starterów potwierdzających przynaleŜność do gatunku C.jejuni lub C.coli. Wykrywanie
genów cadF, cdtA, cdtB, cdtC oraz regionu iam prowadzono przy uŜyciu techniki PCR ze
specyficznymi starterami amplifikującymi poszukiwane geny. W badaniach naszych prowadziliśmy
analizę porównawczą populacji szczepów klinicznych i kurzych oceniając polimorfizm regionu iam
metodą PCR-RFLP i pokrewieństwo szczepów przez porównanie całych genomów bakteryjnych
stosując typowanie genetyczne metodą PCR-RAPD.
Uzyskane wyniki.
W prowadzonych badaniach stwierdziliśmy 100% obecność genu cadF w szczepach C.jejuni i C.coli
klinicznych i izolowanych od kurcząt, co moŜe świadczyć o niezbędności tego genu w rozwoju
60