SPRAWOZDANIE - Centrum Zdrowia Dziecka

PB 699/P05/2001/21
Tytuł „Wpływ sewofluranu na blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego u dzieci: model
farmakokinetyczno-farmakodynamiczny”
Kierownik grantu: dr n.med. Bogumiła Wołoszczuk-Gębicka
Zakończone w roku 2005 badania nad wpływem sewofluranu na blok przewodnictwa nerwowomięśniowego
wywołanego przez rokuronium i miwakurium u dzieci potwierdziły, Ŝe w obecności
sewofluranu działanie obu środków zwiotczających jest silniejsze, a powrót przewodnictwa nerwowomięśniowego
po zakończeniu ich podawania następuje wolniej. W przypadku rokuronium ma to
istotne znaczenie kliniczne. W przypadku miwakurium, które jest szybko rozkładane w osoczu
(t 1/2 β około 2 min.) efekt ten jest mniej wyraźny.
Modelowanie farmakokinetyczno-farmakodynamiczne pozwoliło wyjaśnić, Ŝe potencjalizacja
działania środków zwiotczających przez wziewne anestetyki zachodzi na poziomie złącza nerwowomięśniowego
i nie jest związana ze zmianą parametrów farmakokinetycznych Ŝadnego z nich.
Zakończenie projektu było moŜliwe dzięki współpracy z dr farm ElŜbietą Wyską z Zakładu
Farmakokinetyki i Farmacji Fizycznej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, z dr farm.
Tomaszem Grabowskim i wsp. z Centrum Badań Farmakokinetycznych ΦLAB z Łajsk k. Warszawy
oraz z mgr Marianem Filipkiem z Zakładu Diagnostyki Laboratoryjnej IP-CZD.
Trzy publikacje, cztery prezentacje zjazdowe (dwie prace prezentowane na XV
Międzynarodowym Zjeździe Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii w
Poznaniu zostały wyróŜnione II nagrodą za najlepsze doniesienia przedstawione na zjeździe)
PB 0544/P05/2002/22
Tytuł: „Badanie mutacji w genie MECP2 u osób z postacią klasyczną i wariantami zespołu
Retta. Próba korelacji między fenotypem a genotypem”
Kierownik grantu: prof. dr hab. n. med. Anna Tylki-Szymańska
Przeprowadzone zostały badania molekularne genu MECP2 u pacjentek z zespołem Retta lub
zespołem Retto-podobnym. Badania składały się z amplifikacji 8 amplikonów, obejmujących
sekwencję eksonów 2 – 4, a następnie analizy SSCP i sekwencjonowania zmutowanych fragmentów
genu MECP2.
Przeprowadzone badania ujawniły obecność róŜnych mutacji patogennych w genie MECP2 u
5 pacjentek. Wszystkie wykryte mutacje: c.C316>T (p.R106W), c.C473>T (p.T158M), c.C880>T
(p.R294X), c.916C>T (p.R306C), c.1163_1206del44, naleŜą do zmian, które były juŜ uprzednio
opisane u innych naszych pacjentek.
Podsumowując uzyskane wyniki z całego okresu realizacji tematu naleŜy stwierdzić,
Ŝe badaniami objęto 136 pacjentów, wśród których występowało 78 pacjentek z klasyczną
formą zespołu Retta, 38 pacjentek z podejrzeniem zespołu Retta/zespołu Angelmana, 8
pacjentek z nietypową formą zespołu Retta oraz 12 pacjentów z upośledzeniem umysłowym.
Analiza SSCP a następnie sekwencjonowanie wykazało obecność zmian w budowie genu
MECP2 u 56 pacjentek (45,2%), pochodzących z wszystkich analizowanych grup, przy czym
mutacje patogenne w sekwencji kodującej genu zidentyfikowano u 45 pacjentek (36,3%
wszystkich badanych chorych dziewczynek), zmiany w regionie 3’UTR u 3 pacjentek (2,4%)
i zmiany polimorficzne u 8 pacjentek (6,5%). Ogółem zidentyfikowano 24 róŜne mutacje,
wynikające z substytucji nukleotydowych (12), delecji (9), insercji (2) lub delecjo-insercji (1).
Dziewięć mutacji (p.K305Q, p.E472Q, c.329delA, c.506_519dup14, c.697_701del5,
c.883delT, c.975_1186del212ins18, c.1162_1178del17, c.1353_1354insA) jest specyficznych
dla populacji polskiej i nie było dotychczas opisywanych w piśmiennictwie światowym.
Większość mutacji zlokalizowana jest w eksonie 4, głównie w regionie kodującym domenę
supresorową transkrypcji (TRD) a takŜe w regionie kodującym domenę wiąŜącą metylo-CpG
(MBD) i C-końcowy fragment białka MeCP2. Siedem zidentyfikowanych mutacji (R106W,
T158M, R168X, R255X, R270X, R294X, R306C) miało charakter mutacji powtarzalnych i
57