13.07.2015 Views

Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

Księga 60-lecia Wydziału Elektrycznego - Wydział Elektryczny

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Wybitne osobowości Wydziału101ogłoszeniu zawieszenia broni przez Francuzów w czerwcu 1940 r. został wraz z II Dywizją internowanyw Szwajcarii. We wrześniu 1940 r. został przeniesiony do obozu uniwersyteckiegodla internowanych w Winterthur koło Zurychu, gdzie jako asystent prof. Schredera z Politechnikiw Zurychu prowadził zajęcia z fizyki (początkowo ćwiczenia, a następnie wykłady).W 1941 roku rozpoczął pracę doktorską w Politechnice w Zurychu pod kierownictwemprof. Bauera – kierownika Katedry Urządzeń <strong>Elektryczny</strong>ch i pod kontrolą prof. Saksera – kierownikaKatedry Matematyki. Po złożeniu pięciu egzaminów, w 1945 r., otrzymał stopień doktoranauk technicznych Politechniki w Zurychu. Ukończył szkołę podchorążych i otrzymaławans na plutonowego. Po zdemobilizowaniu w 1945 r. wyjechał do Brukseli, na zaproszenieprof. K. Drewnowskiego, do Centrum Studiów zorganizowanego przez Profesora. W sierpniu1946 r. powrócił do kraju i podjął pracę w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, w DepartamencieEnergetyki. Po utworzeniu Centralnego Zarządu Energetyki kontynuował pracę w charakterzedoradcy. Zostaje także kierownikiem nowo utworzonej Katedry Gospodarki Energetycznejw Politechnice Wrocławskiej (od 1 stycznia 1947 r.).Działalność naukową i dydaktyczną Katedry ustawił na problematykę systemów energetycznych,dopiero rodzącą się wówczas w skali światowej. Rozwijanie tej problematyki i jejrozwiązywanie wymagało stworzenia silnej bazy laboratoryjnej, przeprowadzania eksperymentóww rzeczywistych warunkach ruchowych systemu krajowego i podejmowania konkretnychprac użytkowych, tworzących postęp techniczny w tej dziedzinie. Przy Katedrzeutworzył Zakład Elektroenergetyki, który realizował wymienione zadania. W 1952 roku zostałootwarte nowoczesne laboratorium, wyposażone w niezbędne stanowiska badawcze,między innymi w analizator sieciowy prądu przemiennego. Za to stanowisko badawcze zespółProfesora Kożuchowskiego otrzymał Nagrodę Państwową II Stopnia w 1952 r.Do pionierskich prac z zakresu tworzenia postępu technicznego w energetyce można zaliczyćwykonany w Zakładzie, pod kierownictwem prof. Kożuchowskiego, układ automatycznejregulacji mocy i częstotliwości krajowego systemu energetycznego, wdrożony w 1959 r.Na początku lat sześćdziesiątych wspomniany Zakład Elektroenergetyki został przekształconyw IASE (Instytut Automatyki Systemów Energetycznych, podporządkowany bezpośrednioMinistrowi Szkolnictwa Wyższego), którego został dyrektorem. Do 1970 roku IASE silniewspomagał działalność dydaktyczną Katedry przemianowanej na Katedrę Systemów Energetycznych,wyposażył laboratoria katedralne, umożliwił wykonanie kilkuset prac dyplomowychoraz w dużym stopniu ułatwił 26 doktorantom prof. J. Kożuchowskiego wykonanie ichprac doktorskich. W latach 1961–1962 prof. J. Kożuchowski był dziekanem Wydziału <strong>Elektrycznego</strong>Politechniki Wrocławskiej.W 1971 roku został służbowo, na własną prośbę, przeniesiony do Instytutu ElektroenergetykiPolitechniki Warszawskiej, gdzie stworzył nową specjalizację Informatyka, sterowaniei zarządzanie w energetyce. Opracował program dla tej specjalizacji, zorganizował laboratoriumi zespól pracowników dydaktycznych oraz technicznych. Zainicjował podjęcie prac doktorskichz tego obszaru techniki, ważnego dla krajowej energetyki. Wypromował 13 doktorów,w tym 2 cudzoziemców. Był profesorem zwyczajnym. W ciągu dwóch lat był kierownikiemStudium Doktoranckiego na Wydziale <strong>Elektryczny</strong>m Politechniki Warszawskiej. W 1981 rokuprzeszedł na emeryturę.W latach sześćdziesiątych, przez trzy kadencje, był przewodniczącym Polskiego KomitetuPomiarów i Automatyki przy NOT. W latach 1961–1971 był przewodniczącym OddziałuWrocławskiego Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego (PTC), który zorganizował. W latach1972–1982 był początkowo wiceprezesem, a następnie prezesem PTC w Warszawie. Byłczłonkiem honorowym PTC, członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.Był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Automatyki Systemów Energetycznychwe Wrocławiu, przewodniczącym Podkomisji Ekspertów ds. Energetyki przy Urzędzie ds. PostępuTechnicznego i Wdrożeń.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!